جانم تو راست،
قاصدک!
=============
پَری از پَرهایِ پریشانِ قاصدک در بـــاد
رویِ تـــارِ سیبیلِ چرب و ریشِ خاکستریِِ "ایگورا رویالِ" امنیت نشست و
ککش هم نگزید
جانوری که هیــــــچ‌کاره نیست لابلایِ سکوتِ درختان...
امنیتی که تــــاب می‌خورَد میانِ دو درختِ خشک و سبز
بینِ دو رشته طنابِ رؤیاهایِ سرابِ یک خــوابِ خـراب در هزارتویِ جنگل
رویِ شطی از کشک و دوغآب
لابلایِ امواجِ قهقهه...
میانِ پیچ و تابِ پشمِ شعرگونِ بلندِ هق‌هقِ شاعرانِ بی دُم و یــــال...
که: "عدالت برده‌یِ قدرت بود...
نه لق‌لقه‌یِ پژواکِ حق‌ّحقّ مرغی بینِ دو کـــــوهِ بلند."
پنجاه و چهـــــار روز بی نان و نوا
نواله‌ها را واگذراده به اشتهایِ شهوتِ سایه‌‌ها
تا زیـــرِ کرسی‌هایِ آزادپریشیِ هوی
که بِلُنبانند لقمه‌ها و... بجنبانند دُم‌ها
از سَحر تا افطار
از افطار تا سَحرِ یک انتحار
به امیدِ تدبیرِ دریدنِ گرگی که همه‌عُمــــر
سگِ امنیتِ شعار بود به درگـــــاه
با زوزه‌ای که در واق واقِ شعورِ شاعری تقطیع شده بود
مفتونِ خنده در ریشِ سپیده‌دمان
از نیزه‌هایِ ریشخندِ خورشیدی سیاه و نهان...
تفو بر شما ای خدایانِ بی‌معنایِ هنرِ آوانگاردِ غزل‌هایِ سنتیِ اعتماد.
که در عجزِ درکِ "شعر آتِنا"... و آن جامِ حنظل
شیری اندر بادیه جان می‌داد به پاسداریِ نَفَسِ شما و
شما نشئه‌یِ لیسیدنِ خونِ همید!
به پایِ صندوقِ عَدَم... یک‌یک باز...
شادی کنید اِی موش‌هایِ امیدوار
میان امواجِ بویِ لاشه‌ها!
که پَری از پَرهایِ قاصدک در بــــاد
رویِ نبضِ خوابِ خوشِ شب ننشست!
که قصد و قاصد و مقصود و قاصدکها
گروگان بـــاد بودند و آب و گل
و "روز" گِــروگـــانِ شب تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین حائل.
...
در جهادِ عربده با سکوت و تک و پاتک
جانم توراست قاصدک!
خیام ابراهیمی
12 خرداد 1396
=============
پَری از پَرهایِ پریشانِ قاصدک در بـــاد
رویِ تـــارِ سیبیلِ چرب و ریشِ خاکستریِِ "ایگورا رویالِ" امنیت نشست و
ککش هم نگزید
جانوری که هیــــــچ‌کاره نیست لابلایِ سکوتِ درختان...
امنیتی که تــــاب می‌خورَد میانِ دو درختِ خشک و سبز
بینِ دو رشته طنابِ رؤیاهایِ سرابِ یک خــوابِ خـراب در هزارتویِ جنگل
رویِ شطی از کشک و دوغآب
لابلایِ امواجِ قهقهه...
میانِ پیچ و تابِ پشمِ شعرگونِ بلندِ هق‌هقِ شاعرانِ بی دُم و یــــال...
که: "عدالت برده‌یِ قدرت بود...
نه لق‌لقه‌یِ پژواکِ حق‌ّحقّ مرغی بینِ دو کـــــوهِ بلند."
پنجاه و چهـــــار روز بی نان و نوا
نواله‌ها را واگذراده به اشتهایِ شهوتِ سایه‌‌ها
تا زیـــرِ کرسی‌هایِ آزادپریشیِ هوی
که بِلُنبانند لقمه‌ها و... بجنبانند دُم‌ها
از سَحر تا افطار
از افطار تا سَحرِ یک انتحار
به امیدِ تدبیرِ دریدنِ گرگی که همه‌عُمــــر
سگِ امنیتِ شعار بود به درگـــــاه
با زوزه‌ای که در واق واقِ شعورِ شاعری تقطیع شده بود
مفتونِ خنده در ریشِ سپیده‌دمان
از نیزه‌هایِ ریشخندِ خورشیدی سیاه و نهان...
تفو بر شما ای خدایانِ بی‌معنایِ هنرِ آوانگاردِ غزل‌هایِ سنتیِ اعتماد.
که در عجزِ درکِ "شعر آتِنا"... و آن جامِ حنظل
شیری اندر بادیه جان می‌داد به پاسداریِ نَفَسِ شما و
شما نشئه‌یِ لیسیدنِ خونِ همید!
به پایِ صندوقِ عَدَم... یک‌یک باز...
شادی کنید اِی موش‌هایِ امیدوار
میان امواجِ بویِ لاشه‌ها!
که پَری از پَرهایِ قاصدک در بــــاد
رویِ نبضِ خوابِ خوشِ شب ننشست!
که قصد و قاصد و مقصود و قاصدکها
گروگان بـــاد بودند و آب و گل
و "روز" گِــروگـــانِ شب تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین حائل.
...
در جهادِ عربده با سکوت و تک و پاتک
جانم توراست قاصدک!
خیام ابراهیمی
12 خرداد 1396
No comments:
Post a Comment