طعم گیلاسی را که باد برد

به یادِ خوشِ طعمِ گیلاسی که بــــــــاد بُرد!
قدرِ زَر زرگر شناسد، قدرِ گوهر گوهری
... که تمامِ نگاهش به کرامتِ انسان بود و تبیینِ حریمِ حرمتش میانِ قواعد و اصولِ قانونِ انسان‌سوز...
رَحمت بر آن‌ها که مرده خوارِ انسان نیستند.
برنده‌یِ جایزه‌یِ کن، 16 سال در وطنِ خویش ممنوع بود!
او را از پشتِ درب فرودگاه هدایت کردند، تا از او استقبالی نشود!
پزشکِ حاذقی که با او توافق کرده بود برایِ عملِ ساده پولیپ روده، پنهانی عمل را به فرزندش واگذار کرد و او نیز خودسرانه آنرا به پزشکی دیگر سپرد. عفونتِ خون‌دزدی خونخوارانِ اِعتماد، در سایه‌یِ امنِ ساختاریِ خفاشانِ غیرپاسخگو، در بدنِ او آنقدر گسترش یافت تا این‌که او را بـــاد ربود و بُرد تا پاریس و از دست رفت... تا بیشتر درد نکشد!
از پیامِ تاثرِ مردمِ کوچه و بازار و هنرمندان و "فرانسوا اولاند" رئیس‌جمهورِ فرانسه و ملتزمینی همچون رئیسِ دولتِ حکومتِ حاکم بر ایران "روحانی"، تا خاتمی و ظریف و وزیر بهداشت و... در بابِ بر باد رفتن کیارستمی، فاصله‌ای است بینِ انسان‌مداری تا مرده‌خواریِ انسان، بینِ عمل به باور و، گفتار و فریب و ریا... بینِ دو بستر و نگاهِ انسان‌گـــرا و ایدئولوژیِ انسان‌خوار و انسان‌سوز.
خیام ابراهیمی
15 تیر 1395