22 بهمن 96، و گام اول
پرسش: راهپیمایی، حرکتی حکومتی است یا مردمی؟
کسی را دعوت نمی‌کنم، اما بصورت متمایز با مسیر رسمی و عمود بر مسیر فرمایشی شرقی-غربی، از شمال ویژه‌خواری به‌سمتِ جنوبِ محرومیت، تا میدان راه آهن، و با یک خواسته و در دست داشتنِ پلاکاردِ " #لطفا_رفراندوم " زنده بودنِ خود را به رُخ می‌کشم و اثبات می‌کنم!... به کسی سفارش نمی‌کنم!
اما ضروری است پس از 39 سال، خارج از چنبره‌یِ ویژه‌خوارانِ قدرتِ‌مطلقه، به حکمِ وجدان و فطرتِ بیدار، وجودِ مرده‌یِ قانونیِ خویش را احیاء کرده و به رُخ بکشم!
22 بهمن برای من روز تبدیل تهدیدِ ملتی آچمز در قدرت انحصاری، به فرصتِ ملتی صاحب اختیار است!
برای تبدیل تهدیدِ تفرقه و دوقطبیِ #قانون_اساسیِ_سلطانی و #شبان_رمه‌گی و ویرانی و فروپاشیِ فراقانونی و فراملی، به فرصتِ آبادانی و وحدت‌ملی با احیاء قانونی‌ملی است! 22 بهمن برای من می‌تواند روز#رفراندوم نرم و خودجوش و تظاهرِ اراده‌ای زنده و مردمی باشد! با یک کاغذ A4 که روی آن می‌نویسم: #لطفا_رفراندوم به نفع همه و تمام شریکانِ خاکِ مشترک!... تا هم در مسیر مستقل و هم در خواسته
و شعار مستقل، متمایز از کارگردانی انحصاری باشم، تا کسی حضورم را قانونا مصادره به عنف نکند!
در فرصتِ 22 بهمن 96، برای اولین بار در تظاهراتی تک‌نفره و مستقل از سناریویی ضدمردمی، بصورتِ مسالمت‌آمیز و با سکوت معنادار، و درخواستِ #رفراندوم_آزاد و ملی، شرکت می‌کنم تا به یک راهپیمایی مردمی فارغ از امر و نهی ارباب معنا بخشم!
عمود و زنده، بر مسیرِ حکومتیِ شکاف طبقاتی و مسیرِ افقیِ تظاهرات فرمایشیِ ارباب در 39 سال گذشته با تحمیلِ شعارهای غیرمردمی و زورگیرانه از بالا به پایین!
از #تئاتر_شهر تا #میدان_راه‌آهن در #تهران! از شمال ویژه خواری تا جنوب محرومیت!
برای پیاده شدن از قطارِ انقلابِ زورگیری و تفرقه و فتنه‌یِ قانونیِ صدورِ خود به غیرخودی در داخل و جهان، از جیبِ یتیمانِ وطن و ملت مستأصل.
برای رسیدن به قانونِ اساسیِ "وحدتِ خودجوشِ ملت با ملت" و اصلِ زاینده‌یِ #هم‌افزایی_ملی در شوراهای بومی و مردمی، به‌جایِ تقسیم یک ملتِ واحد به مؤمن و کافر، و رهایی از #زورگیری_عقیدتی یک قشر زورگیر صاحب قدرت بر تمام مردم، و وحدتِ فرمایشیِ یک ملت خفت‌شده با یک قدرتِ سلطه.
تا به خود اثبات کنم آیا ایران مهد همدلی معنادار و هم‌زبانی معرفتبارِ آزاده‌گان بر اساسِ اولویتِ "حقّ آب و گل طبیعی و اوّلیه" بر "حقّ ایدئولوژی حصولی و ثانویه" است؟ و یا کماکان مهدِ تسلیم کورِ فرزندان به حکم پدران و تسلیمِ رعایا به حکم ارباب است؟
من خواستار #رفراندوم_تغییر_قانون_اساسی به نفع حضور تمام ملت ایران، در قوای سه‌گانه، و در نظام تصمیم‌سازی سرنوشتِ خود، به عنوان یک شهروند ایرانی دارای حق تابعیت فارغ از تفتیش عقاید، و یک فردِ مستقل و مختار از اختیارِ نسلِ قبلی و هر قدرت فراملی و فرمایشی و نمایشی هستم!
خیام ابراهیمی
12 بهمن 1396
پرسش: راهپیمایی، حرکتی حکومتی است یا مردمی؟
کسی را دعوت نمی‌کنم، اما بصورت متمایز با مسیر رسمی و عمود بر مسیر فرمایشی شرقی-غربی، از شمال ویژه‌خواری به‌سمتِ جنوبِ محرومیت، تا میدان راه آهن، و با یک خواسته و در دست داشتنِ پلاکاردِ " #لطفا_رفراندوم " زنده بودنِ خود را به رُخ می‌کشم و اثبات می‌کنم!... به کسی سفارش نمی‌کنم!
اما ضروری است پس از 39 سال، خارج از چنبره‌یِ ویژه‌خوارانِ قدرتِ‌مطلقه، به حکمِ وجدان و فطرتِ بیدار، وجودِ مرده‌یِ قانونیِ خویش را احیاء کرده و به رُخ بکشم!
22 بهمن برای من روز تبدیل تهدیدِ ملتی آچمز در قدرت انحصاری، به فرصتِ ملتی صاحب اختیار است!
برای تبدیل تهدیدِ تفرقه و دوقطبیِ #قانون_اساسیِ_سلطانی و #شبان_رمه‌گی و ویرانی و فروپاشیِ فراقانونی و فراملی، به فرصتِ آبادانی و وحدت‌ملی با احیاء قانونی‌ملی است! 22 بهمن برای من می‌تواند روز#رفراندوم نرم و خودجوش و تظاهرِ اراده‌ای زنده و مردمی باشد! با یک کاغذ A4 که روی آن می‌نویسم: #لطفا_رفراندوم به نفع همه و تمام شریکانِ خاکِ مشترک!... تا هم در مسیر مستقل و هم در خواسته
و شعار مستقل، متمایز از کارگردانی انحصاری باشم، تا کسی حضورم را قانونا مصادره به عنف نکند!
در فرصتِ 22 بهمن 96، برای اولین بار در تظاهراتی تک‌نفره و مستقل از سناریویی ضدمردمی، بصورتِ مسالمت‌آمیز و با سکوت معنادار، و درخواستِ #رفراندوم_آزاد و ملی، شرکت می‌کنم تا به یک راهپیمایی مردمی فارغ از امر و نهی ارباب معنا بخشم!
عمود و زنده، بر مسیرِ حکومتیِ شکاف طبقاتی و مسیرِ افقیِ تظاهرات فرمایشیِ ارباب در 39 سال گذشته با تحمیلِ شعارهای غیرمردمی و زورگیرانه از بالا به پایین!
از #تئاتر_شهر تا #میدان_راه‌آهن در #تهران! از شمال ویژه خواری تا جنوب محرومیت!
برای پیاده شدن از قطارِ انقلابِ زورگیری و تفرقه و فتنه‌یِ قانونیِ صدورِ خود به غیرخودی در داخل و جهان، از جیبِ یتیمانِ وطن و ملت مستأصل.
برای رسیدن به قانونِ اساسیِ "وحدتِ خودجوشِ ملت با ملت" و اصلِ زاینده‌یِ #هم‌افزایی_ملی در شوراهای بومی و مردمی، به‌جایِ تقسیم یک ملتِ واحد به مؤمن و کافر، و رهایی از #زورگیری_عقیدتی یک قشر زورگیر صاحب قدرت بر تمام مردم، و وحدتِ فرمایشیِ یک ملت خفت‌شده با یک قدرتِ سلطه.
تا به خود اثبات کنم آیا ایران مهد همدلی معنادار و هم‌زبانی معرفتبارِ آزاده‌گان بر اساسِ اولویتِ "حقّ آب و گل طبیعی و اوّلیه" بر "حقّ ایدئولوژی حصولی و ثانویه" است؟ و یا کماکان مهدِ تسلیم کورِ فرزندان به حکم پدران و تسلیمِ رعایا به حکم ارباب است؟
من خواستار #رفراندوم_تغییر_قانون_اساسی به نفع حضور تمام ملت ایران، در قوای سه‌گانه، و در نظام تصمیم‌سازی سرنوشتِ خود، به عنوان یک شهروند ایرانی دارای حق تابعیت فارغ از تفتیش عقاید، و یک فردِ مستقل و مختار از اختیارِ نسلِ قبلی و هر قدرت فراملی و فرمایشی و نمایشی هستم!
خیام ابراهیمی
12 بهمن 1396
No comments:
Post a Comment