سلطانِ آتش‌به‌اختیارِ
جهان
==============
استعمارگر:
آتش‌به‌اختیـــــاری و سلطانیِ جهان، مقـــــــامِ ماست
گر ملّتی عقیـــــمِ قدرتِ سلطه شد، بــه دامِ مـاست!
مـا را تـوانِ فـریبِ تک‌تکِ مردم، به‌یکبــاره نیست
در دام خود بریم رهبر و، اُمّتی در زمامِِ مـــــاست!
با اختیــــارِ اربــــابِِ قانـــونی وغیـــــرِپاســــخگــو
از چاله تا تخـــت، وِرا کشیم‌‌و تا چـاه انضمامِ ماست!
با چشم کـــورِ مردمی که رَصَد نکـنـنـد مـالِ خویش
دام‌گستری‌و لابی‌و مچ‌گیری‌و تحریم، مَـرامِ ماست!
سلطـانِ دُگـمِ جهــانِ سومی، لقمه‌یِ بَس چربی است
گر چون فَهَد شود اجیـر و ذلیــــل، جهانی به کـامِ ماست!
وَرنـه: چنانچـــه صــــدّام و قـــذّافی و اَسَــــد شـود
هر لحظه با بهانه‌ای، همچو قطره‌‌ای به‌جـامِ مــاست!
چاشت در لیبی‌و، ناهار بصره‌و، میان‌وعده در کابل
در بسترِ "خودی،غیرخودی" رَقّـه هم چون شامِ ماست!
چون وحدتِ هیــــچ ملَتی نشـد به‌زور و زر مقـدور
هر زورگیرِ دین و عقیده، مرکبی از دان و دامِ مـاست!
تا نفت و گـــاز و زمین در یَــدِ قــدرتِ مطلقِ عُظماست
پس صاحبِ حُـــکمِ مؤمن و کافری، چون امــامِ مـــاست!
ایمان و کفر و عقیده، چو حَقِ آب‌وگِل، بدیهی نیست
آن یک حصولی و این ارثِ طبیعی‌و در نـامِ ماست!
بیهـــوش ملّتی که به حق و باطلِ یکی، دو شقه شود
باور کند: نبوده رعیتی صاحب و اربابی‌اَش به نامِ ماست
یک شقه امتِ مؤمن و خودی و دوستانِ ویژه‌خــــوارمـــان
یک شقه ملتِ کافر و غیرخودی و دشمنِ ناکــــام ماست!
قانونِ تفرقه، رمزِ وحدتِ زوریِِ اربـــــابِ قلعه‌هـــــاست
قانـــــون "آتش"و، اصلِ دوگانه چون فتنه‌یِ قوامِ مـاست!
آتش به اختیارم و مرگم از وحدتِ ملت وَ توده‌هاست
یــا آتشم بسوزانَد این وطن، یــا جهانی به کامِ ماست!
تا قبضه‌یِ حق و باطلِ ذوالفقار، غصب در یدِ یکی است
آن یک نفر منم! نه مردمان؛ که شمشیر حق در نیامِ ماست
تا قدرتِ جهان و وطن در تملکِ سلطان و سلطه پروری است!
پس هر دو قطبِ این دوگانه در چنگِ قانـونِ نظامِ ماست!
قربانی:
هیهـات زِ رعیتی که اسیر در حَصرِ حُکمِ ارباب است
آتش‌به‌اختیاریِ داعشی‌‌‌مسلکان، فتنه و حـــــرامِ ماست!
خیام ابراهیمی
23 خرداد 1396
کارتن (به قول امروزی‌ها) یا همان کاریکاتورِ پیوست (به قولِ خودِ دیروزی‌مان)، خط خطیِ خودکار و مدادی است، از خودم:
==============
استعمارگر:
آتش‌به‌اختیـــــاری و سلطانیِ جهان، مقـــــــامِ ماست
گر ملّتی عقیـــــمِ قدرتِ سلطه شد، بــه دامِ مـاست!
مـا را تـوانِ فـریبِ تک‌تکِ مردم، به‌یکبــاره نیست
در دام خود بریم رهبر و، اُمّتی در زمامِِ مـــــاست!
با اختیــــارِ اربــــابِِ قانـــونی وغیـــــرِپاســــخگــو
از چاله تا تخـــت، وِرا کشیم‌‌و تا چـاه انضمامِ ماست!
با چشم کـــورِ مردمی که رَصَد نکـنـنـد مـالِ خویش
دام‌گستری‌و لابی‌و مچ‌گیری‌و تحریم، مَـرامِ ماست!
سلطـانِ دُگـمِ جهــانِ سومی، لقمه‌یِ بَس چربی است
گر چون فَهَد شود اجیـر و ذلیــــل، جهانی به کـامِ ماست!
وَرنـه: چنانچـــه صــــدّام و قـــذّافی و اَسَــــد شـود
هر لحظه با بهانه‌ای، همچو قطره‌‌ای به‌جـامِ مــاست!
چاشت در لیبی‌و، ناهار بصره‌و، میان‌وعده در کابل
در بسترِ "خودی،غیرخودی" رَقّـه هم چون شامِ ماست!
چون وحدتِ هیــــچ ملَتی نشـد به‌زور و زر مقـدور
هر زورگیرِ دین و عقیده، مرکبی از دان و دامِ مـاست!
تا نفت و گـــاز و زمین در یَــدِ قــدرتِ مطلقِ عُظماست
پس صاحبِ حُـــکمِ مؤمن و کافری، چون امــامِ مـــاست!
ایمان و کفر و عقیده، چو حَقِ آب‌وگِل، بدیهی نیست
آن یک حصولی و این ارثِ طبیعی‌و در نـامِ ماست!
بیهـــوش ملّتی که به حق و باطلِ یکی، دو شقه شود
باور کند: نبوده رعیتی صاحب و اربابی‌اَش به نامِ ماست
یک شقه امتِ مؤمن و خودی و دوستانِ ویژه‌خــــوارمـــان
یک شقه ملتِ کافر و غیرخودی و دشمنِ ناکــــام ماست!
قانونِ تفرقه، رمزِ وحدتِ زوریِِ اربـــــابِ قلعه‌هـــــاست
قانـــــون "آتش"و، اصلِ دوگانه چون فتنه‌یِ قوامِ مـاست!
آتش به اختیارم و مرگم از وحدتِ ملت وَ توده‌هاست
یــا آتشم بسوزانَد این وطن، یــا جهانی به کامِ ماست!
تا قبضه‌یِ حق و باطلِ ذوالفقار، غصب در یدِ یکی است
آن یک نفر منم! نه مردمان؛ که شمشیر حق در نیامِ ماست
تا قدرتِ جهان و وطن در تملکِ سلطان و سلطه پروری است!
پس هر دو قطبِ این دوگانه در چنگِ قانـونِ نظامِ ماست!
قربانی:
هیهـات زِ رعیتی که اسیر در حَصرِ حُکمِ ارباب است
آتش‌به‌اختیاریِ داعشی‌‌‌مسلکان، فتنه و حـــــرامِ ماست!
خیام ابراهیمی
23 خرداد 1396
کارتن (به قول امروزی‌ها) یا همان کاریکاتورِ پیوست (به قولِ خودِ دیروزی‌مان)، خط خطیِ خودکار و مدادی است، از خودم:
No comments:
Post a Comment