فتنه

"فتنه" قانون است، نه "فتانه‌ها"
فتنه‌یِ قانونیِ ناخدا با کدخدا و رعایا
به: ابوبکر بغدادیِ ثالث، و به پیروانِ مطیعش!
=====
اِی ســـــــوار بر خرِ مردم، نکنی خود را گم!
بیـــعتِ مُـرده نـبــــاشد، بـیـعتِ این مــــــردم!
چون بقــایِ قدرتِ مطلقه در سلطه‌گــــری است
هر چه ضدِ سلطه شد، اسبابِ فتنه‌پروری است!
چون‌که قانــــون، سلطه‌یِ سالار را بطئی نمود
مــردم و ســــالاریِ او، "فتنه" را قطعی نمود!
مشکل از فَتّانِه نیست، کو قدرتش کانونی اَست
مشکلِ مردم، نه سلطان، دردِ وی قانونی اَست!
باز هم مشروطه‌یِ مشروعه، چــون چرخِ فلک
ملتی را گِردِ اُمّت، چپ و راست کرده به شَکّ:
اختیـــــار با ماست؟ یا مولایِ ما؟ یا با حسن؟
انتخـــــابِ جـلـدی از هفتــــــــــاد جلّادِ خفن؟
مردمند ســــالار؟ یا ســـالارِ مردم حقه‌بــــــاز؟
فتنه از قانونِ بد شد؟ یا چپ و راست فتنه‌ساز؟
طالبِ آزادی و تقدیـــــرِ خــــود در سرنوشت
مشکلش قانونی است‌و، آن‌که بنیادش سِرِشت!
این تنــــور در دست ارباب‌و "رعایا هیزمش"
انتخـــــابِ هیزم و هیــــزم‌شکن با مــردمـش.
اعتــــدال و رمزِ استعمـــارِ نو در پــــوسـتیـــن
عاملِ "تثبیتِ دو": در یک وطن، در یک زمین
غـــــاصبِ حقِ برابــر از زمیـــن تا آسمــــان
نفتِ مفت و حرفِ مفت و باز پینگ‌پنگِ نهان.
بــــــاز هم قانــونِ عصرِ حجر و بت‌هایِ کین
کـــرده داعـــش را ســــوارِ ملتی با نامِ دیـــن
در غیـــــــــابِ قدرتِ ملی، به رأیِ ناخدا
شرحه شرحه کرده ملت را به وَهمِ کدخدا
فتنه‌هایِ سلطه‌گر از هر طرف سَر می‌رسد
داستـــــــانِ سلطه با داعش به آخر می‌رسد
داعشی را می‌دهد میدان و ویـــــران می‌کند
داعشی را می‌خورد، صد داعشی را قی‌کند!
داعــــش و القـــــاعده، کاشــــانی و مُلّا بَدِه
ضدِ سلطان جهان، خود سلطه‌گر در دهکده
سلطه در بیرون و داخل کرده ملت را هوا
کارکـــــرد و شیوه‌یِ هر دو علیهِ توده‌هــا
تفرقه بـــا حق و بـــاطل، خـودی و غیرخـــودی
یک طرف را کرده اصل و آن دگر را بی‌خودی
جنگِ سلطان‌ها علیهِ صلحِ ملتها به‌پاست
فتنه‌ها زنجیره‌ای، تا ملتی پا در هواست
جنگ را با فتنه‌یِ سیلی و فحش و غائله
کرده‌ بنیادِ تنش، با دزد و دوستِ قـــافله
عقلِ ملت را به نفعِ خود دو تایی می‌کند
قدرتِ وحدتِ ملی را جــــــدایی می‌کند!
رخنه در وحدت، به قانونِ بـدِ فرمانبری
ملتِ واحد به کفر و باورش، جز یاوری
حــقِ مشــروعیّتِ آب و گــلِ یک ملتی
در ربوده، کرده در خورجینِ حقِ اُمّتی
موصــل و بابل و کابل را تصرف کرده‌اند
شیره‌ی جانش مکیده، هسته‌اش تف کرده‌اند
جانِ ملت چون زِ خاکِ چاروقش تا لب رسید
لب بــدوختی و یکی فتنه زِ عــمقِ شب رسید
بــــــــــاز هم فتنه بلایِ هِمّتِ ملت شده
دستِ‌پیشِ سـلطـه‌گر، در قوّتِ اُمّت شده
داستـــــــــانِ فتنه و لولویِ سرخرمن چه داغ
جنگِ شیطانِ بزرگ و کوچک و مویِ دماغ
فتنه‌یِ اصلی تویی! ای داعش و لقمانِ ما
ای که قانــونِ یکی قطبِ تو شد ایمانِ ما
یک‌طرف اربابِ اُمّت، ملتی در جیبِ او
رأیِ رعیت گزمه‌ها را عاملِ ترغیبِ او
ای که حق را از حقوق مردمان چاپیده‌ای
در لبـــــــاسِ دزد، انفـــــالِ خدا نامیده‌ای
اُمّتَ‌اَت در اُمّتِ سلطـــــانِ عـالم انگبیــن
شربتی شد خونِ ملت از یسار و از یمین
قدرتی در غربِ عالم، قدرتی شرقِ زمین
عالمانِ دین به دریوزگیِ هـــم آن و ایـــن
یک‌طرف فتوایِ مفتی، جازِ غربی می‌زند
یک‌طرف حکمِ فقیهی ســازِ شرقی می‌زند
بینِ این سلطان و آن سلطان و جوجه لات‌ها
اُمّتِ لات و منـــات و نفت و کیش و مات‌ها
بت شده الله و پرچمـــدارِ او دینِ دویی
مؤمنان و کافران و ملتی از خود تهی
داعش و فرمایش و فرسایشِ نقـــــدِ مِلَل
کرده در کارِ زبانِ مشترک، صدها خِلَل
حرف مفت و لافِ مفت و فحش و هزل و شعر و شور
کرده توفــــــــانی به راهِ وحــدت و تدبیـــر و غـــــــور
پرده‌داریِ بت و بتخانه‌یِ سـلطـــانِ دیـــن
جایِ همزیستیِ ملت‌ها شعارِ مرگ و کین
این‌که حقِ سروریِ دین و مذهب با کیه
کرده همزیستیِ ملت‌ها به راهِ بــــــادیه
حدس و تفسیر و رجز با آیه و چـنـــد قافیه
باعثِ جنگ و تنش، سوراخ موش و زاویه
الغرض، بنیـــادِ وحدت گشته کلا در مجـــاز
تفرقه: "اُمّ‌القرایِ دین قم است؟ یا که حجاز؟"
فتنه در کارِ خدایـــانِ زمین ابلیـس کاشت
پرچمِ دین را عَلَم کرد و سَرِ تفلیس داشت
کفر و ایمان: رمزِ سلطانی و بنده‌پروری
حقِ آزادی: گـروگـانِ خـــــدایِ سروَری
حقِ مردم را به‌جایِ آب‌وگِل بر رویِ خاک
کرده در قانونِ حق و باطل و ادیانِ پــــاک
وای‌ازآن روزی که شیطان خط‌کشِ قانون شود
مالکیت غصــــب گــردد، ارزشِ قارون شود؛
یک نفر در دست گیرد آسمان و این زمیـــن
چون عمو سام و ابوبکر و عمر در کار دین
یک طرف از لندن و از مَنهَتَن در کارِ ما
یک طرف از کابل و بغداد و تهرانِ شما
منطقِ سلطـــه به‌نــــامِ حَقِ عِلم و اِرثیه
از زمین و آسمان بارَد زِ مدح و مرثیه
ملتی را منهدم در بین اُمّت‌هــــــایِ دون
همنوایی حلقه‌یِ مفقوده‌ شد در شَطِ خون
این خدا یــا مــالکِ نان است و یا دنیایِ تو
بی وجودش حقِ تو گم گـردد از عُقبـایِ تو
ای که بنیادِ بقای‌اَت دشمن و جنگ و عدوست
معرفت در منطقت آمیزه‌یِ اشک و خدوست!
ای که از همزیستی با غیرخود طفره رَوی
تو همان ابلیسی و شیطـــان‌هـــا در پیروی
ای که ملت را نمودی شَقّه با ایمان و کفر
تا که حقِ آب‌وگِل مثله شود در پـــایِ کفر
ای که از آبِ گل‌آلـــودِ تَنِش نان می‌خوری
اُمّتِ خود را عزیز و غیرخود را می‌دَری
ای که بازی می‌کنی با اعتمــــادِ ملتی
گزمه‌ها را ضِد کنی، تا انقیــــادِ اُمّتی
دستِ‌پیش می‌گیری و بر ضدِ خود جارَش ‌زَنی
تا به پتکِ خود بترســـــانی، سپس دارَش زَنی
ای سوار بر خرِ مردم، نکنی خود را گم
بیعتِ مُــــرده نبــــاشد، بیعتِ این مــردم!
بیعتِ مردم نگردد زنـــده در بندِ یکی
مگر او حقنه کند نقش خـــدا را پُفَکی
بیعتِ مردمِ مُــــرده نشـــوَد زنـــــده زِ بُـت
گر خدا پتکِ تو شد، خرده شود در دلِ بت
گرخدایِ حَیّ، در فطرتِ مردم پخش است
پس خدا در دلِ شورایِ جماعت نقش است!
این‌که خود را کرده‌ای میراثخـــــوارِ نقشِ او
غصبِ حقِ مردم است و عالمـان بر نعشِ او
با خرِ لنگِ تو و عقل نخود پَروَرِ تو
کی شود رهبریِ رخشِ خدا یـاورِ تو؟
گر که جفتک زده این خر به سوارانِ قَجَر
عبرتی گیـر و فرود آی و سِپـارَش به بَشر
زندگان را تپشِ نبض و نفس قـانـون است
از سَرِ فضلِ پدر، باورِ فرزند چون است؟
گر که قانونِ پدر کرده تو را راکبِ خر
زرخریــــدِ تو نگردد نسلِ مابعد و پسر
فرصتِ هر بشری فرصتِ رَبّـــانیِ اوست
گر که قانون ندهد فرصتِ او، فانیِ اوست!
گر که قانـــــونِ پـــدر سدّ کند آزادیِ او
بت بود، اصل وی و مـــانعِ آبــــادیِ او!
صاحبِ این وطن و خاک و زمینش نه تواِی
که دهی لقمه به خویشــــــان و به کفار گهی
یا دهی حکم جهــاد و انتحــــــار و آتشــــی
به خودی‌ها اختیار و جام خود را سَر کشی
مؤمن و کــــافـریِ مردم این ملکِ مشــــاع
کی تو را حَقِ خلافت دهد و عَرعَر و ماع؟
کفر و ایمـــانِ تو کی باعثِ مشروطیت است؟
گر که شیطانِ تو در پرده‌یِ مشروعیت است!
تخت و تاجِ قجری سلطه‌یِ اربابی نیست
هیچ قانونِ خطا بسترِ خوشخوابی نیست!
گر سرِ جبر نمودی به صفِ صندوقِ خود
که دهند رأی به یک گزمه زِ انبـــانِ نخود
بازی و قاعده‌یِ صندوقِ اربـــــــابی چیـســت؟
جنگِ زرگر، جز فریب و بازی و لابی نیست!
این چه خود بافته‌ای؟ "هر که در این خلعت شد
همـــــرهِ من شــــد و در دامِ مَنَ‌اَش بیعت شد!"
صفِ اربابِ حکومت همه در بندِ تواَند!
صفِ اول، صفِ آخر، همه پابندِ تواَند! :)
صحنه‌آرایی این چالشِ کــــــاذب، همه تــــوست!
حسن و ممد و محمود، همه غاصب، همه توست!
گر کنی بیعتِ خــود تازه به اربــــابیِ قـــم
کی شود تازه حقوق خـــاک و آب و گندم؟!
این چه ترفند و فریب است به قانــــونِ بتان؟
یا همه با من و وحدت! یا که بر من همه‌تان!
تفرقه از خودی و غیرخودی قــانــــون شـــد
چون خودی مؤمن‌و، کافر لقمه‌یِ قارون شد!
نَقدِ تو نقدِ علمدارِ ســـپـاهِ اُمَــوی است
سفسطه در دلِ قانونِ حرامِ اَبَوی است!
داعشی تو! عـــاملِ فتنه‌یِ اصلی: "اِدّعـا"
آن‌که بی اذنِ خدایِ زنده خود را کرده جا
چون‌که قانـونِ تو، حقم را نموده "عـــــاطِل"
پس نمازِ تو به ملکِ غصبیِ من: "بـــــاطل"
حــقِ مشـــــروعیّتِ هـمـچـو مَنی در مــرزهــا
سرنوشت‌سازی بُوَد! "ملک، مشاع است زِ ما"
وَهمِ تو حقِ شریکِ خاک را کرده هــوا
این تو هستی و پدر بود به قانــونِ خطا
در ربـــــودی حَقِ فـرزندِ مرا با نسلِ خود
پیش از آن‌که او به دنیا برگزیند اصلِ خود
چون‌که اصلِ اَوّلِ قانونِ تو بر ما جفــاسـت
دینِ تو دینِ بُت است و بت‌پرستی مبتلاست!
واگــذار این حق و دامن پـــاک کن اِی مبتلا
زنده در این خاکِ مرده، مس شود یا که طلا.
سرگــذشتِ تو نبـــاید سرنوشتِ مــــــــا شود
هر کسی در خاکِ خود می‌میـرد و برپا شود!
سهمِ من از خاکِ ما، در وهمِ تــو ویرانه شد
یک وطن قربانیِ قانــــــونِ بَــد، افسانه شد!
فتنه‌سازی را رهــا کن، خاکِ ملت شد فنا
اَز خـرِ اُمّت بیــــا پاییــــــن‌و بـــا ملت بپا
چون‌که امّت کردنِ ملت به سعیِ بنده نیست
کفر و ایمــانِ جماعت در یَـدِ خواننده نیست!
چون: رسولش را به‌جز هشداری و جز مژده نیست،
چون: حکــــــومت از تکالیـــف تو در آینده نیــست،
یـــــا تو در کــــارِ خـطایی، یــــا اسیرِ وسوسه
شـــو رَهـــا از دامِ خنّـــاس و بَلا و مَخـمـصـه
ای ابــوبــکرِ عـــراق و رَهرُوِ مُلّا عُمَر
کن رها این فتنه و از دامِ شیطان در گذر!
مؤمن و کافر رها کن! این نه تکلیـف تو بود!
دامِ خود برچین و سلطانی نه در قیف تو بود!
خونِ ملّت شیشه کردی در رگِ فتـوایِ خــود
توبه کن از این جنایت! لغو کن دعوایِ خود!
"پیش از آن‌که گزمه‌هایت توبه‌بـــــازِ تو شوند
یا اَجَل فرصت بگیرد، نوحه‌ســــازِ تو شوند!"
خیام ابراهیمی
11 تیر 1396
پی‌نوشت (محض اطلاع حرامخوارانِ بارگاهِ ابوبکر بغدادی ثالث):
1) رفرنسِ آیات نخوانده توسط ابوبکر بغدادی و صاحب فتوی برای استقرارِ حکومت اسلامی در اولین کامنت.
2) تصویر نقاشی اثر پابلو پیکاسو، از دون کیشوت با کارگزار و خرش، برایِ مبارزه با ستم و ستمگران در جهان.(قهرمانِ رمانی اثر سروانتس)

LikeShow more reactions

Comment

Share