معلولیت و معلولان

شاهین و معلولیت و معلولان
آیا در جنگ بنیادی بین دو گرگ و شغال باید آویزان یکی شد؟
معلولان از اصل #هم_افزایی (افزودن متقابل از توانایی خود بر ناتوانی شریک خود) غافلند و در کورس رقابت کرم و زالو شدن نئولیبرالیستی و آدمک شدن کمونیستی و برده شدن اسلا‌میستی، تنها راه نجات را در آلت شدن برای یک قدرت سلطه در نبردی نابرابر با قدرت سلطه‌ی دیگر می‌دانند و در این راه جایی برای آزمون و خطای انسانی باقی نگذاشته همه را مهره و سرباز قدرتی فراانسانی می‌خواهند! چون جز ایسم‌های غیرعلمی و قراردادی موروثی که مِهرورزی را تبدیل به ویرانیِ ناشی از جنگ و نفرت یک ربات ایدئولوژیک می‌کند، چیزی نشنیده‌اند!
آویزان شدن به قدرت برتر البته راهی است! اما تا به داد هم نرسیم، این درد مشترک درمان نمی‌شود.
این همیاری و هم افزایی البته امری سهل و ممتنع است! ساده و در دسترس است مثل نور و هوا و آب و خاک، اما از فرط رایگانی و بی دریغی و فراگیری و حیاتبخشی حس نمی‌شود! بدیهی است که وقتی قدرت این اکسیر حیاتی در چنبره‌ی ایدئولوژی غصب شده باشد، آنگاه درمان این بی‌حسی تاریخی بصورت جدا جدا بس سخت است! چون باید با کندن و رهایی خویش از کیش شخصیت، هزینه داد! باید بار شریک را کشید تا بر انسان شدن خویش افزود. باید از سرعت خود کاست تا آدم شد.
پس معلولان بهتر می‌بینند بین دو تانک سنتی و مدرن، سوار تانک دشمن مشترک شوند تا زودتر به اتوپیا برسند و از روی جنازه‌ها و جامانده‌های ژن پستِ محرومین، آیا برسند؟ آیا نرسند؟ و در این راه توهمِ #ژن_برتر بزرگترین مانع است!
آویزان شدن، ساده‌ترین راه حل برای قوم معلولی است که مسئله را درست نفهمیده و در پی راه حل آن با درافتادن به جان ضعیف‌تر از خود، آویزان قوی تر از خود می‌شود، تا کلاهش را باد نبرد و توانا شود. تا گربه شاخش نزند!
تا از کرم شدن و زالو شدن خویش با روکش و پوستین مبارزات حقوق بشری لذت ببرد! تا نه سیخ بسوزد و نه کباب.
آیا شرم نباید کرد از انگل‌وارگی در این حقارت به نام روزمرگی و زندگی؟
بدیهی است که ناتوانی در مهرورزی و بی‌شرمی هم یک معلولیت ناشی از جبر جغرافیایی تاریخی است که اگر همین امروز اقدام به درمان نشود، این وطن وطن نشود!
شعر می‌تواند پناهگاهی و سوراخ موشی و مسکنی نشئه‌آور و افیونی باشد با ادبیات #سلبی_حذفی ... و نیز می‌تواند درمانی باشد با ادبیات #ایجابی_جذبی
از خود بپرسیم: ما شاعرِ شعورِ کدام کتابِ شعریم؟
خیام ابراهیمی
2 مهر 1398
https://www.facebook.com/watch/?v=2526977107416787