راز معجزه‌ی ظهور پیکر "رضاشاه" وسط سفره‌ی سعید‌علیشاه

راز معجزه‌ی ظهور پیکر "رضاشاه" وسط سفره‌ی "سعید‌علیشاه"

موجسواری نیازمند "موج" است. و چه موجی بهتر از جهل و تسلیم اذهان عمومی به اخبار جعلی پروموت شده توسط سربازان گمنام ارتش سایبری با درآمیختن راست و دروغ اتاق فکر سرداران و دوغ و دوشابی برای گرفتن ماهی صیادان؟ بدیهی است که بدون تضمین قانونی برای نظارت تمام مردم بر سرنوشت مشترک، داستان موجسازی و موجسواری خواص تا موج شکنی قدرتِ عوام، همواره در دست زورگیران و غاصبان قدرت است. و تا چنین است این ملت آویزان به پرچمداران و سلبریتی‌های صاحب تریبون در پوزیسیون و اپوزیسیون، ول معطلند! دوشاب یعنی رضاشاه خدمتگزار مفیدی بود به‌ حال ملتِ بیسواد و تراخمی و سرگردان؛ که غیرقابل انکار است...دوغ یعنی معجزه‌ی ظهور پیکر او یک‌روز پیش‌از سالگردِ روزتاجگذاری‌اش... عجبا از صحنه‌آرای این استیج تحیر و تماشاچیان همیشه هالوی حیران! برای باد کردن بادکنکی بنفش در مطالبات بنیادی مردم ناراضی و انحراف و ترکاندش در وقت مقتضی و اتلاف حقِ توانِ واقعی صغیران در دنیای مجازی.
.
یادآوری از 2 سال پیش در چنین روزی:
"رضاشاه" وسطِ سفره‌ی هفت‌سین "سعیدعلی‌شاه"
تاکتیکِ گوساله‌ی سامری در استراتژی بحران‌سازی زنجیره‌ای اعتماد ملی، آبِ خضرِ اجنه‌ی گمنام است و کیمیایی برای تداومِ جنایتِ سلطانِ جانی در جان مام میهن! تاکتیکی که زیرمجموعه‌ی تاکتیکِ "تبدیلِ تهدید به فرصت" است، آن هم در راستای تاکتیکِ روسیِ ملکه‌یِ تاجدار و عموسام که: "هدف وسیله را توجیه می‌کند" ( آنهم با القاء اینهمانیِ بومیِ"حفظ نظام از اوجب واجبات است") و ذیل استراتژی #دوگانه_اندیشی حذف غیرخودی(کافر) توسط خودی(مؤمن) با ژن برتر ایدئولوژیک، تکنولوژیک، سرمایه، مالکیت و قومیت...!
خرگوشی که در وقتِ مقتضی از آستین شعبده‌باز بیرون بیاید، معجزه نیست! دامی است برای حیرت و جذبه هنگام بحرانِ تازه‌یِ ساحرین با طنابِ ماری در فقدانِ اراده‌ی مردمی در دهانِ عصایِ اژدهایِ موسا. تاکتیک ماهی‌گیری از آب گل‌آلود و موج‌سازی و موج‌سواری تا موج‌شکنی بر اراده‌ی ملتی قانونا عقیم، میانِ بحران‌های دست‌ساز زنجیره‌ای 40 ساله، با ربایش عقل از سر فرهیختگان و دانشمندان با کشف تصویر امامی در ماه، تا نشستن و تثبیتِ تصویر قدرت‌مطلقه‌ای دیگر بر تخت شاه و مقابله با خطر دگراندیشی و خودگردانی قومیت‌ها و سرکوبِ تشکیلات مردمی و جنگی که برکت بود برای دورانِ غارتگرانِ سازندگی با تقلید از زورگیری نئولیبرلیستی ژن‌برتر رانتخواران و استیجِ مجالسِ پوشکی و میدان پوشالیِ آزادی و صید و حذفِ استقلال اندیشه با قتلهای زنجیره‌ای دگراندیشان و شناسایی و خشکاندنِ هر گونه سرچشمه‌یِ استقلال و آزادی با قدرتِ مطلقه‌ی غیرخودی‌کُش در چارچوب قانون تمامیتخواهِ یک نظامِ سلطه‌ با سیمولیشنِ رُبدوشامبر دروغینِ دموکراسی در سه‌کنجِ اتاقِ خوابِ واداده‌گی و تسلیم بندگان هاله‌یِ همایونی! بدیهی است که اثبات مسلمانی به خوانشِ داعش یمانی، در آوردگاهِ نرمش قهرمانی، هم هزینه دارد و هم درآمدی آنچنانی!
.
الف) راز #رضا_شاه_کبیر
در دی 96 رسانه‌های حاشیه‌نشین وابسته به منابع قدرت، گزارشی را گستردند که برخی از معترضینِ زبان‌به‌گوشِ دل دردالِ مدلول کارگردان صحنه، ذیل کاسه کوزه‌ی پرچمِ مامورینِ امنیتی داغ‌تر از آشِ مفعول، یکهو شعار داده‌اند: "روحت شاد... رضا شاه!" البته خیلی هم مقبول. چندماهی بواسطه‌یِ دلالانِ ماهواره‌ای پااندازانِ همایونی در این بادکنک دمیده شد و دمیده شده تا...
3 اردیبهشت 97، اعلام شد: پیکر فقید مومیایی‌اش در ضلع غربی مرقد مطهرش ظاهر شده است! یا حضرت عباس!
طبق سناریو و دکترینِ انکار، ابتدا پرده‌دارانِ امامزاده‌شاه‌عبدالظیم ابلاغ کردند، جنازه مربوط به شاه فقید نیست! لذا مجسمه دوباره خاک شده و جملگی منتظر اعلام نظرِ گزمه‌های حضرت ماهند!
همان رسانه‌های پای در زنجیر از قول برخی از مردمِ فقیر و نیز نامردمانِ اسیر، ذکری خواندند که جنازه‌ی ظاهر شده از صندوقِ بیت‌المال، پیکرِ خودِ خودِ رضاشاه است! جل‌المخلوق.
رسانه‌های موازی اما به "علم لدنّی" به صدا و سیمای ربانی، ناخبری را بلندگو کردند: "عده‌ای می‌گویند مامورین امنیتی جنازه را به جای دیگری انتقال داده‌اند!"
در این گرد و خاک، خیلی تصادفی "تقویم تاریخ" هشدار داد که:
4 اردیبهشت، روز تاجگذاری رضا شاه است! که البته بود! باز هم جل‌المخلوق!
5 اردیبهشت "رضا شاه دوم" اعلام کرد که جنازه‌ی پدربزرگ هنوز در ایران است و شایعه‌ی انتقال به مصر دروغی بیش نبوده است!
و در این خرس وسط مصلحتبازی، با تطبیق پیچ و خمِ عکس‌ها ظاهرا کشف می‌شود که : چیزی که عیان است... چه حاجت به بیان است!
پرسش: چرا خرگوش در موقع مقتضی از آستین شعبده‌بازِ بحران‌ساز درآمده است؟
این هزاران سرباز گمنامِ ارتش سایبری کجای فضای مجازی پنهان و پیدایند و درچه‌کارند؟ این گروهان‌های یک روزه‌ی تخریبچی یک تا 3 نفره‌ی ایرانشهری و رنسانسی و پادشاه‌خواهی و شیعیانِ آریایی، مستقر در کدامیک از اهالی لایوهای فیسبوکی و ماهواره‌ای‌اند؟!... کدامیک؟ اگر آنها نیستند... پس کدامند این علف‌های خودرو و هرزه‌یِ یک‌شبه از زیر زمین سرزده؟!
.
ب) #سعید_امامی (اسلامی)
خبر کشف مومیایی پیکر رضا شاه از حوالی آرامگاه تخریب‌شده‌‌اش که این روزها یادش زنده و رسانه‌ای شده است، مرا به یاد گـورِ ویران‌نشده‌یِ عامل قتل‌های زنجیره‌ای، شهید حاج سعید امامی، که به امر قادر مطلقه، عاملِ نفوذی اسرائیل شناسایی و معرفی شده بود، انداخت...
.
ج) #سعیدعلی
"سعید" مرا یاد سه قوای نگهبانِ سفره‌یِ هشت سینِ سعیدعلی می‌اندازد!
از سعید حجاریان بگیر تا سعید عسگر و سعید جلیلی و سعید حدادیان و سعید حنایی و سعید طوسی و سعید مرتضوی و شهید حاج سعید امامی که جاسوس اسرائیل بود و قبرش خراب نشده است هنوز!
به قول سیدعلی باید بر حال مردمی گریست که بر مظلومیت صاحب 24 سال شعار آبکی و تکراری اقتصاد آبکی، مثل قلب سنگی گریه شان نمی‌گیرد و هنوز امیدوارند!
دنباله در لینک:...
https://www.facebook.com/khayyam.ebrahimi/posts/2022500551343105
و همچنان دوره می‌کنیم با کرونای ناپیدا و پیدای قدرت مطلقه و در قرنطینه‌ی وطن، شب را و روز را...هنوز را...
مکانیسم سنتی اعتماد به تار سیبیل دایی جان ناپلئون و قسم حضرتعباس خانعمو دون کیشوت، مکانیسمی قبیله‌ای و بدون نظارت مردمی و ضد مدنیت است!
بدون تغییر قانون سلطه به نفع نظارت تمام مردم، مکانیسم علمیِ "راستی آزمایی" ناممکن است! بدون مکانیسم راستی آزمایی، اعتماد مردمی و میهنی و مدنی، عقیم است!
بدون تضمین قانونی نظارت مدنی، ایران و ایرانی در ابهامِ لجنِ بی اعتمادی بنیادی و دروغ و فریب و خیانت و بدگمانی از هم خواهد گسست!
ناز شستِ بازیگرانِ استعمار جهانی و بازیچه‌های استثمار بومی و دلالان جنازه مام میهن، برای اتلاف منابع ملی در شل کن سفت کن بنیادی سرانجامِ مبهم برجامِ نافرجام بر اساس تاکتیک تسری بحران و اعتماد و مغبون شدن و بی‌اعتمادی زنجیره‌ای .
سنگ قبر سعید امامی، سنگ قبرِ اعتماد ملی است!
ما راهی جز تاسیس یک #شرکت_سهامی_عام در #اپوزیسیون نداریم.
که با پرچمداری شاه و سلطان و امام و چشم امید به فلسفه‌ی انتظار که از بخت درون این جعبه‌ی جادو آیا شاه سلطان‌حسین برون‌آید یا رضاشاه؟ و با ائتلاف و کنسرسیومِ شرکت‌های سهامی خاص، این مردم بینوا همواره مرغ عزا و عروسی دزدان سرگردنه و مزدوران بی نام و نشانشانند! این حقیقت و طبیعت راهزنی از صغیرانی است که اختیار بند تنبان خود را هم ندارند چه برسد به اختیار در کنسرسیوم و شورای مدیریت دروان گذار از سنت #ما_هستیم به مدرنیته‌ی سکولاردموکراسی خواص را!
خیام ابراهیمی
6 اردیبهشت 99