چشمانت را ببند عشق من!
مهم نیست که میانِ شعله‌ها
کسی تو را نخواند ... نبیند... به شادخواری
و از شاخه ی نهالِ سیخِ قامتِ سوخته‌ات در چشم خویش
لقمه کبابی ویژه بچیند
مهم این است که در کوره‌هایِ آدمسوزی
دو نفر در آغوش هم بسوزند
و رها نکنند هم را
و دودشان به چشم حریصان
اشکی جاری نکند
و با چشم بـــاز بمیرند
دیر یا زود!
خیام ابراهیمی
1 آبان 1396
No comments:
Post a Comment