خرچسونه

خرچسونه
خرچسونه‌های جهان اتحاد!... انسانیتِ حیوان رفت بر باد!
روز جهانی غذا(24مهر) بر شکم‌ها و دماغ‌های پُر باد، مبارک باد!

خر(ره): از پا فتاده‌‌ام و بسیار زمینگیرم...گر قرضَمو ندَم به دلدار و یــار، می‌میرم!
یک خر به کندوی گِل، گرفتارِ وهمِ انگبین...خرچسونه‌‌‌ها دو تا دوتا با یکی راه و سرگین
چون با همند و هم افزا، چه دارا و چه فقیر... من زیرِ بــارِ سوارِ کارِ زار، اما چه اسیر!
.
ملکه‌ی زنبورها: تکسوارانِ اپوزیسیون ایرانی تا #ایرانستان بازنشسته نمی‌شوند!
خرچسونه‌ها و یا #سرگین_غلتان‌ های جهان، جملگی در غلتاندن سرگینِ خود از مبداء تا مقصد(هدف)، در #هم_افزایی دارای #وحدت_رویه در یک مسیر مشترکند! بدون اینکه با یکدیگر در #شورای_دوران_گذار با توافق و قراری، دیگران را سَرِکار بگذارند! معلوم نیست قانون و مقررات و سازوکار این هماهنگی یکسانشان در اقصی نقاط جهان را در کدام مجلس و شورا و در کجای عالم تدوین کرده‌اند که با اینکه متمایز از همند اما برای رسیدن به هدف مشترک آزادی و استقلال، تمایزی بین روش وحدت رویه در #دوران_پیشاآزادی و رقابت در دوران #پسا_آزادی می‌گذارند و این دو را با هم التقاط نمی‌کنند!

دریغ از وحدت رویه‌ی خرچسونه‌های ایران که وقتی لانه و هدف مشترک در حال سوختن است، هر یک ساز خود را در مسیر خاص خود و خارج از یک #مسیر_مشترک و بدون وحدت رویه‌ی ماهوی می‌نوازند، تا #امنیت تریشِ قبایِ کیشِ شخصیتشان در #تضاد_منافع با دیگران، مخدوش نشود!

خر هم خرهای قدیم... که مسیرشان در جنگهای دو قبیله و دو قافله یکی بود اما علیه یکدیگر از مصادیق اشداء علی الکفار بودند! و مرامشان لااقل در جبهه‌ی خودی بر #منافع_مشترک بود تا پایان راه... آخرِ رفاقت بودند(به مصداق رحماء بیهنم) و وسط راه مشترک، عینِ خر تویِ گل گیر نمی‌کردند و عین جاهل‌ها حتی گاهی به شیهه‌ای ادای اسب در می‌آوردند و گهگاه مرگِ تدریجیِ همنوعِ خویش را با جفتک و عرعری به روی مبارک می‌آوردند و لاپوشانی نمی‌کردند!... هر چند خَر همان خَر است و فقط پالونش عوض شده...
خسته شد خر... نفَسَش برید خر...

خرچسونه‌های جهان اتحاد!... ملکِ سلیمان رفت بر بـــاد.

#خیام_ابراهیمی
25مهر 1400 اُمَوی

.

پ.ن:

1. در مثل مناقشه نیست!
هر کسی کار خودش...بارِ خودش... آتیش به انبار خودش...
در آخورِ خر هنوز چند پرِ کاه، قوتِ لایموت هست!
اگر این خوابِ سنگین، سبک نشود!
بگذار: شتر در خواب بیند پنبه دانه.

و نیز بگذار، وقتی #خانه‌_مشترک در حال سوختن است، خرهای مدرن با روش‌های سنتی و #ادبیات_سلبی_حذفی و بر اساس #تضاد_منافع_ایدئولوژیک، هی به هم جفتک بپراکنند و از معنای #منافع_مشترک_مادی با ادبیات ایجابی جذبی در یک مسیرمشترک تا هدف پرهیز کنند!

برای چنین خرهایی تا دلت بخواهد کاه و یونجه پشت تریبون‌های شبانه‌روزی موجود است!

باور نمی‌کنی؟! یک نگاهی به #اپوزیسیون خرچسونه‌های برون‌مرزی بینداز که چگونه تنها و تنها سرشان در آخورِ خویش است و به‌دلخواه #خر_اعظم دنیا و آخرت، هی رجز می‌خوانند برای #جنگ سکولاردموکراسی با #الله در میدانی نابرابر!
انگار تنها و تنها برای این ماموریت و خریت، #یونجه نشخوار می‌کنند!

یعنی سرشان را بزنی، ته‌شان را بزنی، با جیب خالی و پز عالی، تنها عرعرشان برای نابودی #الله است؛ نه نجات اسیرانش! آن هم وقتی #خانه_مشترک در حال سوختن است! این موجودات هیچ درک مشترکی از #منافع_مشترک ندارند و تنها و تنها به امنیتِ طویله‌ی خویش با تشدید #تضاد_منافع دلخوشند و بس! و حتی همچون خرچسونه‌ها درکی از #سرگین_مشترک ندارند!

2. جلال مخلوقت را شکر، انگوری!...باغت آباد!
درود بر خالقِ #سواره_نظام_ملکه و آتشبیاران و تریبوندارانی چون #قلی_جواتی در بنگاه‌های حواس‌پرت‌کنیِ تاریک‌زاده و کوری‌بلا و همایونی و انواعِ استاد #ایجادی سنگرساز، آن خروس بی محل، که مغزش تنها یک ورودی و خروجی بیشتر ندارد و آن هم تریبونِ شبانه‌روزی #دهان است! آن هم وقتی برای خاموش کردن #آتش خانه مشترک، نیاز به وحدتِ دستها و پاهاست! گویا #ملکه به یک ویرانسرا نیازمند است که برای تشدید تضاد منافع، تریبون توپخانه‌ی مجازی را در تمام رسانه‌ها به همنوعانِ ایشان داده است!
اینجاست که باید گفت: جل الخالق! چه نارنجکی درون نارنج خوش عطر و بو خلق کرده‌ای!
#جلالِ مخلوقت را شکر!

البته در مثل مناقشه نیست!