مبارزات برزخی

مبارزات برزخی
شاهزاده حشمت نوری‌علاء، عامل انفجار مردم با نارنجک نظام سلطه در نارنج میتینگ پارک لاله و میدان میلیونی.
...
متاسفانه حرکتهای آقای طبرزدی هم همچون سکولاردموکراسی نوری علاء در قالب شعارهای مدرن، همچون شاهزاده، سنتی و مربوط به مبارزات دوران عصر قجری، کاملا ارتجاعی و عقب مانده است!
هر سه، با اتکاء به شعارهای خوشگل، همه را گرد خود میخواهند!
شعار خوب دادن کافی نیست! شعار خوب را همواره همه میدهند!
داستان ایشان هم مثل همین دعوت طبرزدی از مردم در میتینگ پارک لاله است.
من به این حرکتهای خودمحورانه با شعارهای خوشگل میگویم نارنجکی میان نارنج!
نارنجکهای میان نارنج همواره به نفع نظام سلطه در دل مردم منفجر خواهند شد!
فهم این موضوع و نکته ی کلیدی یا در توان مدعیان استقلال و آزادی و علم و عرفا هست و یا جملگی از چپ و راست، خود را به جهل العارفین زده‌اند! چون منابع قدرتشان در خطر است!
آنها یا گروگانند و از امنیت خویش در وحشتند و یا تنها با تکروی تریبونهایشان تا آخر عمر بر روی جنازه ی مردم با شعاری خوشگل برقرار است.
آنچه مهم است شعار نیست! بلکه روش مبارزه است!
...
برزخی میان بهشت و جهنم.
تاکتیکهای استراتژی وحدت، راز شکوفایی است!
میتینک پارک لاله یک تاکتیک دلخواه نظام و بازی در زمین سلطان صاحبکران قانونی است!
مشکل از قانون است نه مطالبات روبنایی.
معجزه در برزخ و خیال ممکن نیست!
پوزیسیون: نه جنگ، نه مذاکره، نه پس دادن کشور به مردم.
این یعنی معجزه در دستِ ستادمشترک اپوزیسیون و وحدت مردم است، نه برزخِ اتاق فکر سلطان.
بدیهی است که بدون وحدت تمام مردم، قدرتی مشروعیت ندارد که به تنهایی معجزه کند!
برای به عجز درآوردن زورگیران، باید دارای اعتبار و مقبولیت مؤثر بود! اکثریت را نباید با آرزو به تصادف و بدون مبانی وحدتبخش میان شعارهای سوء تفاهم برانگیز، خمینی وار، در طرحهای سنتی بر اساس اعتماد به تار سیبیل دایی جان ناپلئون و قسم حضرتعباس خانعمو دون کیشوت، متلاشی کرد!
اعتراضات پراکنده تنها فرصت سرکوب به نظامی خواهد داد که میتواند برای سایرینی که جزئی از قدرت مؤثر اکثریتی هستند، عبرتی از ترس و پریشانی و پراکندگی و انزوا بیافریند!
در دوران پیشاآزادی، دعوت یک مبارز نباید به تاکتیکهای خودش باشد؛ بلکه باید برای تدوین فلسفه و منطق وحدتگرد یک حق(نه ایدئولوژی) طبق یک مرامنامه و مانیفست فراگیر باشد! و این وحدت مقدور نمیشود مگر با استراتژی و تاکتیک مناسب با دوران پیشاآزادی.
دعوت آقای طبرزدی از جنس مبارزات دوران پساآزادی است.
ایشان میگوید مردم باید بیایند در میدان! اما نمیگوید که او با این رفتارش میدان را برای مدت زیادی منحرف خواهد کرد! چون بنایش بر روبنا و تصادف است نه دلگرم کردن مردم به وحدت اپوزیسیون برای حضور در یک میدان امن که بهانه ای برای سرکوب ندارد.
پارک لاله در بطن خود بهانه ی سرکوب دارد و از عبرت 88 استفاده نمیکند!
عدم فهم این نکته ی کلیدی است که اپوزیسیون ایرانی را هنوز در عصر قجری نگاه داشته و مدرن نکرده است.
بنابراین از کوزه همان برون تراود که دراوست!
این خط...این هم نشان...
راه از نقشه‌ی راه علمی یادشده در #مرامنامه_امید_استقلال_آزادی و مانیفست وحدت میگذرد!خیام ابراهیمی

30 خرداد 1398

https://www.facebook.com/irandf/videos/2433349870277917