ویروس پرچمبازان در غیاب مردم، نه #کرونا
دیروز و پریروز و پس‌پریروز 3 هشدار پارسال و پیرارسال و 3 سال پیش را بازنشر کردم، اما ظاهرا اکثرا، فیسبوک را توئیتر می‌خواهند و ضمنا #عبرت از تاریخ، کار بزرگان نیست!
امروز روز تولید‌کنندگان پرچم بود! روز راهزنانِ رأی مردم. از "پرچم زورگیری" چون کفنی آماده بر تن ملت غیرخودی، تا "پرچم دشمن فرضی" زیر پا، تا پرچم اکثریت خیالی در دست اقلیت اپوزیسیون.
گاه در دست یک‌نفر دو پرچم می‌دیدی و گاه در دست چهل‌تن یک پرچم بر سر و یا فرش زیر پا. گاه برای پُرکردن فاصله‌ها، گاه برای افزودنِ فاصله‌ها.
بالاخره کار هر کسی که کساد باشد اما کار پرچم‌دوزان و پرچمبازان سکه بود!
به‌یاد پرچم‌بازی بخشی از #اپوزیسیون افتادم. انگار این ویروس مسری است!
وقتی کار به پرچم‌بازی می‌کشد، یعنی چنته خالی است؛ اما سمبه پرزور است.
وقتی شعار این باشد: گشاد گشاد راه برو..
آن‌وقت باید گفت(دور از جان): در بهار سرکوب، بر سر کلاغان و ویژه‌خواران پوزیسیون و خوشه‌چینان و مترسک‌های اپوزیسیون، گوشتکوب!
کسی به فکر چاره کار نیست!
همه معجزه دوست دارند! و کسی حوصله‌ی فهم نقشه راهی عام را ندارد!
حتی اهالی فیسبوک، که آن‌را توئیتر می‌خواهند! اما معلوم نیست چرا توی فیسبوکند و توقع دارند عین قناری توئیت کنی، تا به چهچه‌ات دل دهند!
البته پرچمداران اپوزیسیون کفتربازند و اهل بغبغو!
عبرتی در کار نیست... دور دور باطل است!
پارسال هم در چنین روزی نوشتم: این فرصت هم سوخت! 2 سال پیش و 3 سال پیش هم نوشتم. بالاخره امروز دو نفر در حاشیه بر پرچمی نوشتند: رأی بی رأی!
یعنی با همین روش می‌توان کاری کرد کارستان و اقلیت را از سکه انداخت و برای اکثریت اعتباری خرید غیرقابل کتمان.
با این وصف، باز تاکید دارم که هنوز فرصت نماز جمعه‌ها باقی است... آن هم دو هفته پیش از #2_اسفند! که چه مشارکت کنی و چه با #تحریم در خانه کز کنی، نهایتا خوانش سلطان، ادعای بیعت حداکثری است و چماقِ مشروعیت و... باز روز از نو روزی از نو!
باز هم با اینکه می‌شد #تهدید_بیعت خیابانی اقلیت را به فرصت اثباتِ خواست اکثریت مردم تبدیل کرد، اما باز صاحبان بلندگوهای اپوزیسیون القاء کردند که مردم از ترس #کرونا در خانه لم دهند! و یا جشن ارباب را رونق ندهند! و یا نباید مردم را به درگیری با مردم کشاند! و دلایلی آبکی... درگیری برای چه؟! پاسخ نمی‌دهند! که چرا نباید برای مام میهن دندان بر جگر گذارد و ادبیات سلبی-حذفی را به ادبیات ایجابی-جذبی تغییر داد؟ ! مگر گل در دست، اگر تنها بخواهی "تجدید رفراندوم با نظارت مردم" چه خواهد شد؟
براستی اگر از چنین امنیتی استفاده نکنید، آیا می‌خواهید بدون نقشه راه، مردم باستناد کدام اکثریت، در کوچه پس‌کوچه‌های بدون مجوز نفله و گم و گور شوند؟! و یا به نقشه‌ی راه پرفسور کنگرلو دل بسپارند که دیشب گفت: خیال مردم راحت! ما برنامه داریم با کشاندن 3 درصد مردم به خیابان، می‌توان #انقلاب کرد!
این یعنی ما به حضور 97 درصد مردم، فعلا نیازی نداریم!
آیا ربودن سرنوشت عمومی بر اساس مکانیسم تصمیم‌سازی خاص در پشت پرده، آن هم در روز روشن و به روش #خمینی یک فاجعه نیست؟ اگر راهزنی نیست؟ پس نامش چیست؟!
سالی که نکوست از بهارش پیداست!
آن هم وقتی راهکار وحدتبخش اکثریتی، گرد حق آب‌وخاک مشترک و طبق مراتب علمی مندرج در #مرامنامه روی میز است؛ اما "دو درصدی‌ها" به روی مبارک نمی‌آورند!
خیام ابراهیمی
22 بهمن 98 یا 58؟
پ.ن:
لینک سخنان آقای پرفسور کنگرلوhttps://www.facebook.com/alayar.kangarlu/videos/197486581341170/
No comments:
Post a Comment