کرونا، بحران مقدس

کرونا، بحران مقدس
سخن شب چهارشنبه:

 "در بحران‌ِ مقدسِ قرارگاه، برای صدورِ کرونا به سپاه دشمن داخلی و خارجی، قهوه‌ تلخِ پرستوی مهاجر در هر مجلس و فرودگاه، خوردن نداره!"

کرونا به دور!

مراقب اسپره کرونا باشیم! (در هفت آسمان توهم میان دوغ و دوشاب سازماندهی شده)

1- این فرشته نجات نظام سلطه، ظاهرا توسط سربازان انتحاری تروریست، به سوئد هم رسیده! سلطان مافیا اگر پادشاهی را گروگان بگیرد آنگاه ملتی در گروگانند! دشمن ما معلوم نیست کجاست!

2- میگن: سازمان ملل برای تحقیق در مورد صادرات و واردات کرونا از ایران، یک مامور فرستاده، اما معلوم نیست چرا این خبر را پروموت نمیکنند؟!

3- اگر اثبات شود این کار برای بحران سازی و موجسواری و تنفس سیاسی بصورت سازماندهی شده بوده، آنوقت شاید: نه از تاک ماند نشان و نه از تاکنشان.

اما بعید میدونم! حتما عموسام برای مستعمراتِ شریکانِ شورای امنیتِ خودش هم شده، یه کاری می‌کنه!

4- امیدوارم نماینده سازمان ملل با روشهای ارتش سایبری، گروگانِ "آبروی برباد رفته‌ی کاترینا بلوم" نشده، و تا مرحله‌ی شراکت در جنایت مرگبار صاحبِ کرونا، هدایت نرم نشود!

آیا صاحبِ کرونا گروگان است؟!

5- بدون در دست داشتن مکانیسم راستی آزمایی قانونی، براستی توطئه؟ یا توهم توطئه؟ مسئله این است!

6- نمیدونم کیا هنوز به صداقت نظام سلطه باور دارن، و هنوز متوجه معنایِ اصل هدف وسیله رو توجیه میکنه یا ترجمان روسیش "حفظ نظام از اوجب واجباته" نشدن؟

7- به شایعات دامن نزنیم! و البته ساده لوح نباشیم. ساده دل بودن گناه نیست و هر نگاهی بهایی دارد! مراقب مادر سیاستهای کلانِ کرونای سیاسی و اقتصادی و فرهنگی باشیم.

راستی #دشمن_مردم_کجا پرچم زده؟! در لباس آشنا؟ یا غریبه؟!

نتیجه:

پرسش: جدی می‌گی؟ یا شوخی می‌کنی؟

وقتی مکانیسم راستی آزمایی در دست شما نیست!

وقتی طبق ترجمانِ اصل روسی "هدف وسیله را توجیه میکنه": حفظ نظام از اوجب واجباته.

وقتی مردمی فریبخورده به گیجی میان دوغ و دوشاب نیاز دارند تا شیطون گولشون نزنه و نفهمند مسیرشان چیست!

وقتی مکانیسم پاسخگویی و نظارت، زندانیِ حکم حکومتی است!

اصلا جدی بودن و شوخی بودن هیچ کنش و واکنشی برای قربانیان معلوم نیست!

چون خانه از پای بست ویران است...

و خشت اول جز فقدان نظارت مردم مستقل در قانون اساسی نیست!

یعنی: خشت اول چون نهاد معمار کج...تا ثریا میرود دیوار کج.

و این از عقوبتِ تسلیم و بیعت کور با اختیاراتِ این معمار و بناها و کارگرانشه که طرف حسابشون ما رهگذران نیستیم. بلکه کارفرمای پروژه‌ست!

خیام ابراهیمی
6 اسفند 98