برزخ

 برزخی بین توهم بهشت و واقعیت جهنم

ماهیت کرونا از جنس تاکتیک آبانماه و مکانیسم انتخابات است و ریشه در حیات ویروس اصلی در بحرانهای زنجیره ای در #برزخِ بدن ناامن را دارد!

راز برزخ آمار 42/5 درصد چیست؟

تاکتیک ضدوحدت "برزخ" و تقسیم جهان بین سران با سمبول #کرونا

در استاتوس بعدی از راز آمار حقنه شده توسط نظام خواهم نوشت!

ارباب فکر میکند با کش دادن اوضاع از این ستون تا ستون دیگر مفری باز میشود و بالاخره با جابجایی ترامپ و یا قرار گرفتن در بلوک چین و روسیه، با دو تا کشمش و سه نخود، قال قضیه را میکند... مردم هم همه چیز را فراموش میکنند!

این رقم آمار 42/5 درصد هم حکایتها دارد... چرا اندکی زیر 50 درصد که میتواند مرز مشروعیت نظام باشد اگر به شرطی که بتوان اثبات کرد که تحریم کنندگان خواستار تغییر قانون اساسی بوده اند اما کسی آنها را گرد این خواسته متحد نکرد...پس علت اصلی میتواند چپیدن توی سوراخ موش از شر فرشته ی نجاتی مثل #کرونا باشد!

دنبال ریشه ها که برویم می رسیم به تاکتیکهای مافیای پشت رهبران جهان ...ما قربانی آن موش و گربه بازی بزرگ هستیم که اربابان عالم با سلاطین بومی و نظامهای سلطه ی نخودی راه می اندازند تا به بهانه ی تیکهای عصبی ایشان ملتهای منطقه را بدوشند... آنها با اینها بازی میکنند.... و اینها با مردم خود... توی این هیر و ویر یک برجساز میگفت کارگرانم زیاد غر میزنند...این روزها...من هم دقیقا همین رفتار اربابان را با ایشان بازی میکنم... یعنی آنها را در بن بست قرار داده به جان هم می اندازم و گاهی هم به یک لبخند مفت و دو تا بستی و یک دستکش و لباس کار شارژشان میکنم... پس: همواره یک بهانه ی وحشت مثل اسپره ی کرونا در دست بگیر ...میروند داخل سوراخ موش خود و دیگر دم نمیزنند و به جان هم می‌افتند و در بن بست باد یکدیگر را خالی میکنند!

نکته این است که از این بحران تا بحران بعدی، این شادی و غم، نه نان میشود و نه آب!

غروب هم که شد جمعشان کن و شروع کن با معمار و سرکارگر خرس وسط بازی کردن و نقالی بر سر داستان تعداد کشته شدگان آبان و قصه ی حسین کرد شبستری راه بینداز... او بگوید آمار را به تو داده تو بگو آمار دست اوست...او هم بگوید من موظف نیستم...تو هم بگو آمار آنقدرها زیاد نیست...کمتر است... اما سعی کن داستان را عین شهرزاد هزار و یکشب کش بدهی تا شب بعد... تا یک شب بیشتر زنده بمانی!

بدینگونه چشم کارگران هم بین تو و او آنقدر عین تماشاچیان زمین تنیس این ور و آنور میشود تا بازی تمام شود و خوابشان بگیرد... بعد برو خانه تخت بخواب تا فردا و روز از نو و روزی از نو... صبح که برخاستند می فهمند جا تر است و بچه نیست و چه کلاهی بر سرشان رفته... آنوقت دق و دلی غبن شب پیش خویش را بر سر هم خالی میکنند...

نتیجه:؟... هر روز مچاله شدن به دلیل امید واهی و خیالی در شب پیش... آن چه مهم است آن اتحاد مؤثر است که بتواند به یکباره خیمه شب باز و عروسکهایش را آچمز کند و صحنه را بازپسگیرد و کاری کند کارستان، که البته مجالی نیافته تا رخ دهد... بدیهی است که آن کار بزرگ اعمال خشونت در نبردی نابرابر نیست که عینا بازی با قواعد صحنه گردان است... باید با همان پنبه و با لبخند سر دزد سرگردنه را برید... با یک شاخه گل در میهمانی امن خودش... که بنشینی و برنخیزی و تا از خر مراد پیاده شود... تا تاک و تاکستان بر باد نرفته...
خیام ابراهیمی
5 اسفند 98