راز ویرانی ایران
سلطان جانی، چگونه با اسباب بازی
تریبون، با کودکان سیاسی بازی میکند؟!
فعلا که اپوزیسیون در زمین دشمن مسلح
به زر و زور و تزویر بازی میکند!
و بنیاد بقای دشمن، بر جنگ و تنش و
تفرقه با ادبیات سلبی-حذفی و تضاد با غیرخودی است!
و اپوزیسیون چون کودکی خرج و مهمات این
آتش بازی را با دمیدن بر شعله های برافروخته توسط نظام سلطه مهیا میکند و پیوسته
در میدانی نابرابر بازی میخورد.
نظام سلطه با ستم مضاعف و جرزنی و دروغ
و ستم، مخالفین خود را به جنون میکشاند و در این جنون جنایت میکند تا همه را
آتشبیار بازی خود کند!
بدون سند می چزاند تا اولین سیلی
غیرقانونی و مستند را مخالف بزند.
در چنین شطرنجی ما در اپوزیسیون دارای
بلوغ نیستیم تا تهدید را به فرصت تبدیل کنیم.
فهم تضاد بنیادی و نارنجک کارگذاری شده
میان شعار استقلال و آزادی در قانون اساسی سخت نیست!
اما منابع مالی در تصاحب حکومت، به
هزار واسطه و دلال و نفوذی وابسته به سرمایه داران کا.گ.ب، تنها تریبونهای کودکان
سیاسی را که آتشبیار این آتش بازی برای آتش به اختیاراند را تامین میکند!
در چنین زمین بازی مهمتر از یک هدف
مشترک؛ مسیر راه دستیابی به قله است و چنین مسیری نیازمند وحدت است.
وحدت گرد واژه های سوء تفاهم برانگیز و
ایدئولوژی ممکن نیست. اما گرد حق مشترک ممکن است.
کودکان سیاسی آنانند که موقعیت دوران
پیشاآزادی و هویت ذاتی نظام را برای تعیین استراتژی و تاکتیکها نادیده میگیرند و
بصورت هیئتی و دیمی و هیجانی رفتار میکنند.
هیجانات طبیعی از جمله خشم ناشی از ستم
هیجاناتی انسانی هستند و از سوی انسانهای طبیعی پذیرفتنی هستند. اما کار پرچمداران
این است که بتواند این بازی را با قواعد خود مهار کند نه اینکه بر مظاهر تضاد
دلخواه نظام سلطه بیفزاید و در این نبرد نابرابر از مردم عادی قربانی بگیرد.
مرامنامه در باب مبانی شناخت مسئله و
روش حل آن سخن میگوید!
اما تریبونها برای بقاء نیازمند ادبیات
دلخوان نظام سلطه اند...پس از کودکان سیاسی بهره میبرند.
حل مسئله پس از شناخت آن در عرض یکی دو
ماه قابل حل است.
اما با حل مسئله شاغلین در تریبونها از
سکه می افتند و بیکار میشوند! موجسواری بر این جهل و ناآگاهی، بسیار آگاهانه است و
اساتید آن افسران کا.گ.ب هستند که از این آب و گل آلود ماهی خود را میگیرند و با
گروگان گرفتن رهبران نظام استراتژی تضاد منافع، خویش را بر ادبیات سلبی-حذفی پیش میبرند.
ما به عنوان یک استراتژی راهی نداریم
که دندان بر جگر بفشاریم و این ادبیات کاهنده را به ادبیات ایجابی-جذبی تبدیل
کنیم.
آنگاه میتوانیم با کمترین هزینه شاهد
آزادی را در آغوش کشیم.
این راه سهل و ممتنع است. فهم آن سهل
است اما کیش شخصیت کودکان سیاسی بزرگترین مانع بر سر آن است!
خیام ابراهیمی
آذرستان 98
No comments:
Post a Comment