راه مدرن نجات خانه‌ی مشترک در آتش

راه مدرن نجات خانه‌ی مشترک در آتش

مبارزینی در اپوزیسیون می‌گویند: ما برای وحدت همه با همه اقدام کردیم و با شکست مواجه شد! ایشان بر این باورند که 40 سال تجربه کرده اند که اتحاد همه با هم مقدور نیست! اما موضوع این است که خشت بنیادی آن همایش کج بوده است. و حشت اول چون نهاد معمار کج...تا ثریا میرود دیوار کج. یعنی اگر هزار بار دیگر به همان روش اقدام شود وحدتی محقق نخواهد شد! چون کار تشکیلاتی و تصمیم سازی بصورت علمی با رعایت مراتب آن صورت نگرفته است!
یک روش وحدتبخش باید جامع و مانع باشد! و بصورت دیمی و هیئتی نمیتوان به آن اقدام کرد.
متاسفانه تمام تلاش اپوزیسیون در 40 سال گذشته از روشهای سنتی و دیمی و هیئتی تبعیت کرده است! و به همین دلیل است که موجب دلسردی فعالین در اپوزیسیون شده است.
مبارزین ایدئولوژیست، ائتلافیون اپوزیسیون، و پیروان تز رهبری انقلاب و تحولات بنیادی، بر این باورند که برای ایجاد اتوریته‌ی مؤثر "وحدت همه با هم" ممکن نیست! در صورتیکه این یک دکترین مبارزه، در دوران سنتی است که در بستری توتالیتر، رسانه های دیجیتالی و ماهواره‎ها، در مناسبات قدرت برای تاثیر بر اذهان عمومی و کنترل امنیتی-اطلاعاتی نقشی تعیین کننده نداشتند!
اما در عصر رسانه‌ها، داستان ساختار قدرت فرق می‌کند و برای ایجاد انسجام کشور و حفظ امنیت میهن و ساماندهی به اوضاع آشفته در راستای تحولات بنیادی، دیگر روشهای عصر قجری و آغامحمدخانی و رضاخانی ممکن نیست!
در این دوران راهی جز به میدان کشیدن مسالمت آمیز اکثریت بر اساس یک روش اقناعی و و غیرقابل کتمان و فراگیر نیست! چنین روشی نیازمند این است که محور وحدت از ایدئولوژی و یا پیروی از یک قدرت کاریزمانیک و یک شخصیت حقیقی و حقوقی معتبر، که همواره تنش آفرین است به یک عنصر مشترک بین شهروندان که صرفا مادی است، تغییر یابد!
چرا که شریکان آب و خاک مشترک و ملک مشاع، در حق تابعیت و نوشتن سرنوشت عمومی، جملگی دارای حق و سهم برابرند و ظاهرا و در ادبیات حاکمه(حتی به تقیه و دروغ) اختلافی ندارند! و این همان روزنه ای است که میتوان از آن وارد شد و وحدت مورد نیاز را برای یک حضور میدانی اکثریت گرد اقلیت قانونی دارای قدرت زر و زور و تزویر محقق کرد!
و چنین وحدتی محقق نخواهد شد جز جلب اعتماد اکثریت ملت میان هزار پرچم تفرقه.
بدیهی است که اولویت حق مادی بر ایدئولوژی امری دائمی نیست و منحصر به دوران پیشاآزادی برای تصاحب خانه ای است که در حال سوختن است و اساسا تمام شریکان خانه در مکانیسم تصمیم سازی برای اتخاذ روش نجات آن محق و شریکند!
نادیده گرفت حق تمام مردم برای اعمال شک رها سازی خانه ی مشترک از سوختن کامل، میتواند تنش آفرین باشد و موجب توطئه و فتنه های زنجیره ای گردد که غالبا مورد سوء استفاده قدرت استعمار خارجی و قدرت استثمار داخلی قرار میگیرد.
اما با یک روش مدرن میتوان تمام توطئه های احتمالی را در حال و آینده دفع کرد.
این روش دارای یک فلسفه‌ی حق مدار( نه ایدئولوژیک) بموجب تعهد به یک مرامنامه است که تمام مشارکت کنندگان را ملزم به رعایت آن میکند! چنین روشی باید در راستای خاموش کردن آتش و تصاحب خانه باشد. خاموش کردن آتش با آتش مقدور نیست! تاریکی با تاریکی محو نمیشود. تاریکی اما با تابش نور محو میشود. آتش دارای ذات سلبی-حذفی است بنابراین با روش سلبی-حذفی در یک نبرد نابرابر محو نمیشود. بلکه ضمن ورود خسارت و نابودی آتش نشان به خانه هم صدمات جدیدی وارد میکند!
در چنین موقعیتی راه از ادبیات ایجابی جذبی میگذرد.
#مرامنامه از مراتب چنین راهی میگوید که در کمترین زمان میتواند آتش را خاموش و خانه ی مشترک را به تصاحب تمام مردم درآورد.
این تنها روش مدرن است که بدون یاری جستن از اربابان عالم، میتواند به همت فرهیختگان و آزادگان وطن بر اساس یک روش علمی محقق گردد.
علاقمندان میتوانند یکبار هم که شده مرامنامه را بخوانیم و آن را نقد کنیم. مسلما پرسشها در متن مرامنامه پاسخ داده شده است اما راقم این سطور در خدمت علاقمندانی است که هنوز دارای ابهاماتی هستند. مخاطب این نوشته فعالین و مدعیان جدی در اپوزیسیون هستند تا سره از ناسره مشخص گردد.
آیا ما براستی مبارزیم؟ و برای این مبارزه حاضریم از کیش شخصیت بگذریم؟
بدیهی است در جایی که فرزندان صادق و آزادیخواه مام میهن در چنبره ی مناسبات قدرت، 40 سال است که قربانی ستم حکومتی و روشهای نادرست احقاق حقوق خویشند، لذا پرچمداران اپوزیسیون هرگز بدون فدا کردن کیش شخصیت نخواهند توانست ادعای پرچمداری و یا خدمت به مام وطن داشته باشند و چه بسا با روشهای نادرست خویش موحجبات قربانی شدن بیشتر مردم و جوانان پاک وطن گردند! آیا باید مردم و حکومت بینوا را به حال خود رها کرد؟ که هم آنان که قربانی جنایت میشوند و هم جنایتکاران فزندان یک مام میهنند و در واقع هر دو قربانی ی جهل سنتی. مرامنامه از راه رهایی از این جهل سنتی است.
مرامنامه در کامنت پیوست قابل دسترسی است.
خیام ابراهیمی
12 آذرستان 1398