آزمون مدنیت

آزمونِ مدنیت
هم‌اکنون با #کامران_قادری مدعی و پرچمدار و سفیر #سفر_عشق و وحدت ملت با ملت و خواستارِ استقرارِ قانونِ آزادی و استقلالِ اراده ملی هستیم.
آیا ملتِ ایران اهل خشونت و زورگیری عقیدتی و حذفِ غیرخودی است؟
آیا همزیستی مسالمت‌آمیز و هم افزایی ملی، بدون زورگیری عقیدتی و مادی صاحبان #ژن_برترایدئولوژیک، تکنولوژیک، سرمایه و مالکیت و قومیت و نژاد برتر، در سرزمین ایران رؤیایی دست‌نیافتنی است؟
پرسش:
1) آیا ملت ایران #همسفر_عشق هست؟ و قابلیت #همزیستی_مسالمت_آمیز و هم‌افزایی ملی و مدنیت و دگراندیشی مسالمت آمیز را دارد؟ یا معتاد به زورگیری عقیدتی است و همواره باید وحدتش را یک قادر مطلقه با چماق و زور فراهم کند؟
2) آیا اکثریتِ شهروندان ایرانی، توانایی و قابلیت تحمل دموکراسی را در شوراهای محلی و بومی و ملی با رعایت حق مسلم و شراکت در منافعِ برابر در ملک مشاعی به نام وطن دارد؟
3) آیا ملت ایران قابلیت درک و فهم همزیستی با یکدیگر را بصورت آزاد با رعایت ویژگیهای عشق از قبیل گذشت و بخششِ رایگان حیات‌بخش و بی‌دریغی و فراگیری را همچون نور و آب و هوا به همنوع دارد؟ و یا در تنگناهای مادی و معنوی، با زورگیری و حذف غیرخودی (کافر به خود) به نفع مؤمن (خودی) به تعادل روانی می‌رسد؟
این‌ها پرسش‌هایی است که باید هر شهروند ایرانی از خود بپرسد ودر میدان زندگی مشترک در یک واحد سیاسی-جغرافیایی به نام ایران و جهان در عمل اثبات کند!
4) اگر ملت ایران شایسته‌ی همزیستی مسالمت آمیز است، آیا واقعا دارای احساس مثبت و حال خوبِ عشق‌ورزیدن به همنوع (فارغ از ایدئولوژی و بر اساس #سکولاریسم و اصلِ لااکراه فی الدین) است؟
.
#کامران_قادری با پیاده‌رَوی و گذر از 11 کشور از سوئد تا ترکیه و ایران، با طی نمودن بیش از 8500 کیلومتر با پای پیاده و حمل چرخدستی بالغ بر 100کیلو و چادرزدن و زندگی کنار جاده‌ها، سمبولی برای آزمونِ توانایی مدعیان همسفری عشق و ملت ایران است! فارغ از هر گونه وابستگی همسفران به قدرت و هر گونه انگ و تهمت و توهین و فحاشی و دریدگی فرهنگی، ما اینجائیم تا در این سفر آزمایشی میان واقعیات دورانِ پیشاآزادی در ایران امروز، خود را محک بزنیم!
فارغ از این‌که در این سفر گروهی و اجتماعی، همسفر عشق باشیم و یا در کنج انزوای خویش و در سنگرِ سلول انفرادی قانونی به کار و بارِ خود مشغول باشیم، جملگی شهروندان یک کشوریم و باید به خود اثبات کنیم که در چارچوب #قانون_اساسی حاکم که ملت واحد و جهان را به مؤمن و کافر و خودی و غیرخودی تقسیم و پاره پاره کرده است و بدون چماق امنیتی قدرت مطلقه، وحدتی ممکن نیست، آیا ما به‌عنوان یک ملت رشید و بالغ، شایسته‌ی استقلال و آزادی هستیم و قادریم بدون #آتش_به_اختیاری و زورگیری و فحش و مشت و سیلی و اسیدپاشی و دریدن و از دیوار دیگران بالارفتن و صدور خشونتبار خویش به غیرخودی تا دیار قدس، در جهان امروز منادی صلح و همزیستی مسالمت آمیز و امنیت ملی و اعتبار مدنی باشیم؟! و یا ما در عململتی صغیر و نادان و قومی بدوی و قبیله‌ای با مرزهای مؤمن و کافر و خودی و غیرخودی هستیم که تنها با حذف یکدیگر قادریم کامرانِ زندگی قبیله‌ای خویش باشیم؟!
خیام ابراهیمی
26 خرداد 1397