ستاد مشترک اپوزیسیون

تشکیل #ستاد_مشترک_اپوزیسیون و تدوین نقشه‌ی راه تا رسیدن به هدفی فراگیر.
...
بر اساس مبانی یاد شده برای ادبیات اپوزیسیون و نیاز به انقلاب در این ادبیات سنتی در نوشته های قبلی، حالا مانده تاسیس یک ستاد مشترک اپوزیسیون، با یک رهبر کاریزماتیک که دارای شعارهای پارادوکسیکالی مثلِ براندازی مسالمت آمیز فرقه‌ی تبهکار نیست و یا میتواند آن را اصلاح کند!
چون هیچ رفتار و تحول مسالمت آمیزی، برای سنگرسازی، علیه خود اقدام نمی‌کند!
یک حرکت معرفتبار باید مجاب کننده و فراگیر باشد و با جذب حداکثری از تنوع آراء و تفرقه سخن نگوید! یک حرکت کتمان ناپذیر و مسالمت آمیز توسط تمام ملت که مسالمت آمیز هم باید باشد، ضمنا باید مفاهمه برانگیز و امن و همدلانه هم باشد!
ابتدا ملت باید بپذیرد که وضعیت موجود نتیجه ی بیعت خودش با قدرت مطلقه ی مسلح و همه کاره و سرنوشت‌ساز بوده است!
حرکت ملی معرفتبار و فراگیر باید دارای این مشخصات باشد:1- دارای زبان مشترک حقوقی بر اساس حق آب و خاک مشترک که کسی با آن مخالفت ندارد.2- این زبان مشترک باید مبتنی بر ادبیات #پیشاآزادی باشد نه ادبیات تفرقه برانگیز#پساآزادی!
ادبیات #پیشاآزادی تنها بر اساس منافع مشترک، به استقرار اراده ملی می‌اندیشد نه نوع حکومت. او ابتدا باید به بستر امن آزادی برسد تا بتواند به نوع حکومت بیندیشد و آن را به چالش بشکد! اما ادبیات #پساآزادی ابتدا در بستر غیردموکراتیک بر اساس توهم و مناسبات قدرت میان عوام ناآگاه، ابتدا توسط بخشی از الیت جامعه، راجع به حقوق ثانویه و نوع حکومت (سکولار یا پادشاهی و سوسیالیستی و لیبرال و ...) می پردازد! این بحثها مختص به زمانی است که مردم بتوانند در امنیت قانونی بشنوند و سخن بگویند و آن را به چالش بکشند؛ نه امروز که در آب گل آلوده، نه به دار است و نه بار و تنها موجب تنش بین خواص و عوام میشود و از توان ملی به نفع آتش به اختیارانِ سلطه گر برای صیدِ #ماهی_سیاه_کوچولو، می‌کاهد.3- تعیین یک خواست ملی:
تبدیل شعار نفرت پراکن #براندازی_فرقه_تبهکار با رویکرد تهدید و انتقام (هر چند در دادگاه خلقی)، به شعار "درخواستِ بازپسگیری اراده ملی براندازی شده در قانون اساسی"، با تغییر قانون اساسی برای انتقال قدرت تک نفره به تمام مردم برای نوشتن مشترک سرنوشت ملی در سیاستهای کلان اقتصادی، سیاسی و نظامی و فرهنگی.4- نقشه‌ی راه:
روح حاکم بر یک نقشه‌ی راه امن، با هر گام در میان واقعیات، هر تهدیدی را به فرصت تبدیل میکند!
شامل: تشکیل ستاد مشترک اپوزیسیون+ اتخاذ زبان مشترک حقوقی + پرهیز از ادبیات تنش آفرین و حذفی، تاکید بر منافع مشترک شهروندان که عضو یک خانواده ی مشترکند برای نوشتن سرنوشت عمومی، شکل عملیاتی کردن دعوت از مردم برای حضور در حواشی (وحتی متن) محل تجمعات مردمی با مجوز حکومت از قبیل تمام نماز جمعه ها در هر هفته، در موازات راهپیمایی‌های رسمی و حکومتی با عنوان راهپیمایی مردمی، با شعار مستقل از شعارهای فرمایشی...
تشکیل شوراهای محلی و بومی تا ملی برای تمرین ادب و آداب دموکراسی توسط تمامی شریکان آب و خاک مشترک (از هر خانواده یک نماینده در محلات) بر اساس رعایت و تمرین دو اصل بنیادی #همزیستی_مسالمت_آمیز و #هم_افزایی_ملی برای کسب امتیاز حضور اجتماعی (حتی حضور برای دریافت همین یارانه در راستای ایجاد انگیزه برای تمرین مدارا و تمرین مدنیت) برای کسب امتیاز و ارزشهای بنیادی شهروند مدنی در جامعه مدنی.5- دعوت از مردم برای حضور در کنار اقلیت قانونی در هر میدانی برای اثبات خواست اکثریت و نشستن و برنخاستن تا حصول نتیجه در مقابل چشمان تاریخ و جهانی که به دوربین مدار بسته مجهز است.
خریدن اعتبار اکثریتی در کنار اقلیت مشروع مطمئنا قانون اقلیت را از سکه می اندازد و مردم به اعتبار خویش بر اساس ادبیات مهرورزی و همدلی و ایران برای تمام ایرانیان، حقانیت خود را جای می‌اندازند و مطالبات قطره چکانی رعیت وار از ارباب را به مطالبات بنیادی بر گامهای خود تبدیل میکند تا کسی را یارای مقابله با آن نباشد!
6- موضوع آلترناتیو از مباحثی است که باید از پیش فکر کرد اما نباید به چالش عمومی تبدیل شود چرا که بدون مقدمات یاد شده و اجماعِ ملی، بر اساس ادبیات سنتی مبارزه (که تفرقه برانگیز است) این ره به ترکستان میرود.

خیام ابراهیمی
14 دی 1397