نقشه راه

#نقشه_راه
#براندازی مدرن در سال 97 ؟ بدون تشکیل #ستاد_مشترک اپوزیسیون؟
مگر اوضاع شبیهِ انقلاب سنتیِ اربابان جهان در سال 57 است؟
آیا مایلی با اندکی خودداری سوار سرنوشت خود شوی، بی آنکه با نفت براندازی خانه را بسوزانی؟
پس برای شعار پرشورَت، لااقل شعورِ نقشه‌ی راهی منطقی و مقدور طراحی و تدوین و ارائه کن! که تفاوت کشف و نقشه برداری و طراحی یک شعور منطقی فراگیر، با خرج کردن یک شعور طبیعی انحصاری، از زمین تا آسمان است!
وگرنه با این سنگ اندازی های جسته گریخته در تاریکی و تعقیب و گریز و شعارهای پراکنده، با جیب خالی و پز عالی، تنها آن دزد مسلحِ قانونیِ اموالت را بیدار می‌کنی که پیش تر در انتخابات با قدرت مطلقه ی حاکم بر او بیعت کرده‌ای!
کدام #چریک_فدایی عبرت گرفته از #سیاهکل را سراغ دارید که برای مصادره‌ی بانکی در نیمه شب، شعار "مرگ بر سرمایه‌دار" را فریاد کشد؟! فیلم سینمایی اکشن که نیست! چنین شعارهایی تنها در بستر امن دموکراتیک که نظارت ملی مستقر است و تشکیلاتی مردمی دارای هژمونی تاثیرگذار است معنادار است؛ نه در بستر غیردموکراتیک که قدرت مطلقه در دست ملت غیرتشکیلاتی نیست! شاید بگویی انقلاب 57! اما عزیزم اول بیا اثبات کن که در 57 انقلاب واقع شد تا بعد به قیاس مع‌الفارق این چاه نمایی ارباب پسند بپردازیم!
تحول بنیادی، بدون شعار دشمن شادکن که سنگرساز است و سرکوبگر و تنش‌آفرین، آن‌هم با شعار #براندازی ، آیا اساسا ممکن است؟ و یا تنها با یک نقشه‌ی راهِ معنادار و گام‌به‌گام، مقدور است؟
آیا تبدیل فرغون به کامیون، نیازمند براندازی و خردکردنِ فرغون به نفع کامیون و تریلی است؟ چرا باور نداری که: همین‌که کامیون به میدان آوری، آنگاه: چون که صد آمد، نود هم نزد ماست!
چگونه؟ خب توضیح خواهم داد:
آیا برای تصاحب حق خویش لازم است فحش داد و مخاطب را علیه خود برانگیخت و تجهیز کرد؟!
خوب گوش کن:
او برانداز است!
او با جیب خالی و پز عالی، تنها یک #برانداز مسالمت آمیز انقلابی(؟!) نیست!
بلکه یک فحاشِ خشن هم هست که آتشبیاری است برای آتش‌به‌اختیاران سازماندهی‌شده، میان بره‌های بی‌دست و پا و غیرتشکیلاتی...
او خیلی صریح با شعار #براندازی، فحش هم می‌دهد!
من طعم انفجارِ خشم فروخورده را درک می‌کنم! اما چه کسی را دیده‌اید که بدون بستن بمب به خود در کنج عافیت، به عملیات انتحاری دست بزند؟
چگونه بدون حکم حکومتیِ #کارتر و توافق قلدران در گوادلوپ و بسترسازی فرانسه و طراحی و حمایت انگلیس و پشتیبانی آلمان و خیانتِ قره‌باغی و فردوست و پایگاه مساجد خمینی و خریدنِ مزدوران انقلابی همچون چریکهای فلسطینی و لبنانی و ... یک نقشه‌ی راه امنیتی برای تصاحب و سلطه بر امنیت و نظم عمومی مقدور است؟ آن هم با جیب خالی و پز عالی... آیا میتوان به اهدافی مردمی و فراگیر آن هم بصورت مسالمت آمیز امیدوار بود؟ لااقل این قید مسالمت آمیز را از انقلاب خونبار و براندازنه‌ی خود بردار!
جابجایی قدرت مطلقه در سال 57، بموجب یک نقشه‌ی راه و پیرو حکم حکومتی ارباب عالم در گوادلوپ و عملیات فتح پادگانهای خلع ید شده توسط ژنرال هایزر با حضور میدانیِ چریکهای فلسطینی صورت گرفت، نه با یورش دفعتی پابرهنه‌ها به تلویزیون و تسلط بر امنیت جامعه و استقرار نظم مسلحانه توسط مردم غیرتشکیلاتی، آن هم برای 2 جفت لاستیک و 3برج حقوق معوقه و احیانا جیره‌ی نان و آب.
آقا جان!
جان مادرتان، به جای چشم بستن و فحاشی و خشم و شعار از راه دور و نزدیک، برای یکبار هم که شده مدتی با اختیار سکوت مدیتشین کنید و با بیدار کردن نگهبان زندان بهانه برای تیرخلاص و دادگاه صحرایی و سرکوب و سرخوردگی و سوراخ موش قوم پراکنده و سرگردان به دست سلطان صاحبکران ندهید و بنشیند و اندکی فکر کنید و عین بچه‌ی آدم، نقشه‌ی راه منطقی ارائه دهید که چگونه میتوان بصورت مطمئن اکثریت را به یک میدان امن کشاند و اقلیت را در آغوش فشرد و آب به آسیاب فتنه و تفرقه و دشمن قانونی مردم نریخت! والله بالله تالله این آرزوی رؤیایی فراخوان هوایی مردم غیرتشکیلاتی همچون سنگی در تاریکی، عاقبت ندارد! شما جایتان گرم است اینجا هوا بس ناجوانمردانه سرد است! و البته دیگر وقتی نیست و ملت باید بتواند در عرض چند هفته پس از توبه از قانون اساسی و با تصاحبِ قلب دشمن، به استقرار اراده ملی موفق شود! فرصت ملت را برای فهم اولین گام که همانا فهم مناسبات قانون سلطه است، نسوزانید و این داستانِ هزار و یکشب شهرزاد را برای سالها کش ندهدید و هی او را به قدرت مطلقه‌ی یک پرچمدار آس و پاس که از سویی جملگی قلبا قبولش ندارید و کژدارومریز لرزانش میکنید و از سوی دگر سرداران امنیتی و اطلاعاتی قاپش را دزدیده‌اند، امیدوار نکنید! مگر آنکه بتوانید از او یک گاندی بسازید! بهای چنین امیدی بر زمین ریختن خون مردم و تدوام ساختار سلطه است! (گیریم در لباسی دیگر) مملکتی که یک ارباب ناتوان داشته باشد همواره در گروگان ارباب بزرگ است!
در فکر یک نقشه‌ی راه معنادار باشیم که بتواند در عرض چند هفته در یک مکان امن به مهرورزی ملی بنشیند و تا چیدن میوه برنخیزد.
خیام ابراهیمی
14 دی 1397

•