مشت اول رو بزن! و یا گمشو، و یا خودتو بکش

موقعیت آچمز شهروند مدنی در نظام سلطه اینگونه است که:
یا باید مشت اول را بزنی و یا گورت را گم کنی و یا خودت را بکشی.
از حشمت و جلالِ وطنِ غصبی و نماز سروقت... تا جلایِ وطن زورگیری شده‌های دم بخت.
از چاله‌ی موقعیت، در چاه موقعیت.
1) یه بچه لاتی داشتیم توی محله, ترک تحصیل کرده بود؛ مدام سرکوچه پلاس بود، با یه زنجیر که هی می‌چرخوند و واسه بچه‌های کوچیکتر از خودش که از مدرسه برمیگشتند رجز میخوند که: میخوای با این یه حالی بهت بدم؟ به همه گیر میداد! و بالاخره روزی نبود با یکی دو نفر درگیر نشه!
این حال و هوای کودکی بود!
اما همین آدمها وقتی بزرگتر میشن و جذب گروههای مافیایی قدرت میشن، باهوش تر از اونند که مشت اول رو بزنند!
یه جوری طرفو اونقدر تحریک میکنن، تا طرف مشت اول رو بزنه!
تا با زخمی که خودشون به خودشون میزنند، یا شاکی بشن و دیه بگیرن! و یا شر آدمای مبادی آدابِ خانواده دار رو برای همیشه از پیش روی خودشون بکنن.
طرف میگه: اگه نمیتونی آدم باشی و عین بچه جن، آسته بیای، آسته بری، 2 راه داری! یا خودتو بکشی! یا گورتو گم کنی و از این مملکت بری!
2) به قول آن طناز سفر کرده: حالا شده حکایت ما... از شرّ نوه نتیجه‌ها و بر و بچز حضرت آدم‌ (س).

Edit or delete this