روش مبارزه مسالمت آمیز

روش مبارزه
روش مبارزه ی عمومی برای تحول بنیادی با انقلاب در ادبیات اپوزیسیون.
هر گونه مبارزه‌ی گروهی (چه روبنایی و چه بنیادی) برای ایرانیان، نیازمند انگیزه‌ای امن میان اکثریت جماعت و حاکمیت و اقلیت است! آنچه موجب چنین انگیزه‌ای میشود از ملت غیرتشکیلاتیو پراکنده میان اهداف تفرقه آمیز در مقابله با صاحبات تشکیلاتی اسلحه و پول وتریبون که عزم خود را در اتاق فکری سرکوبگر جزم کرده‌اند ممکن نخواهد شد! این یعنی فروکاستن اهداف سوء تفاهم برانگیز ایدئولوژیک به منافع مشترک غیرقابل انکار فراگیر. این یعنی: اتخاذ زبان مشترک حقوقی که حافظ منافع تمامیت اپوزیسیون و اجیرانِ پوزیسیون باشد! این یعنی اولویت حق آب و خاک مشترک طبیعی و اولیه بر هر حق ثانویه از قبیل ایدئولوژی... که بدون اولی دومی مقدور نیست!
کسی که برای هدف #براندازی، #نقشه‌_راه شفاف نداشته باشد، جاهلانه تا همیشه گیج خواهد زد!
و همین آدمهای گیج همواره مملکت را ویران خواهند کرد! چون فرد گیج نهایتا هروقت کم می آورد، جرزنی خواهد کرد!
شعار #براندازی یعنی جیب خالی و پز عالی!
یعنی ندیدن صدها هزار سرباز اتنحاری با خانواده های گروگانشان.
اما تحول مسالمت آمیز، برای استرداد و استقرار اراده ملی قانونا عقیم، با تغییر قانون اساسی، یعنی واقع بینی و حضور و تحصن و نشستن مسالمت آمیز در یک میدان میلیونی امن، تا نتیجه و حضور تمام ملت برای نوشتن سرنوشت... که میتواند تکرار شود و اگر به بن بست منتهی شود آنگاه حجت بر همه تمام است!
ملت اول باید با اثبات اکثریت در کنار اقلیت در یک میدان امن، بیعت خود را بشکند و در منظر تاریخ صراحتا گام اول را بردارد!
بدون پایداری و اثبات اکثریتی این گام مسالمت آمیز، هیچ گامی اطمینان بخش نیست!
.
وقتی نه کارتری عزم جزم کرده سلطان یاغی را با سلطانی تنش آفرین جابجا کند و نه "گوآدلوپ" از منافعش مطمئن شده، نه هایزر خائنینی چون فردوست و سران ارتش و قره باغی را به گروگان گرفته... و نه اوناسیس پول به خمینی رسانده و نه چریکهای فلسطینی قرار است پادگانها را تصرف کنند و اسلحه به دست مردم برسانند... و نه برنامه ای برای تصرف رادیوتلویزن بصورت سالم در کار است(پیش از آنکه توسط سرداران سپاه از عقیم شود)... بدون این همه تمهیدات براندازی تخم لقی است در دهان اپوزیسیون که کارگردانش خود نظام است تا همچون دامچاله ی سال 88، بهانه ای برای سرکوب و سرخوردگی تا انزوا در لاانه موش، در دست داشته باشد!
عبرت 88 این شد پسر: .. .بی شکستن مـــــوج را ساحل ببر!
جرزنی توسط اکثریت بیعت کنندگان با قانون قادر مطلقه، ممنوع!
بفرما!
بنشین!
بتمرگ!
یک نتیجه دارد! اما بها و بازخورد خشونت کلامی را هر کسی نمیتواند تحمل کند!
چرا عاقل کند کاری...که بازآرد پشیمانی.
ملت ناگزیر است تاوان بیعت اکثریت خود را برای مشارکت در انتخابات‌ها بپردازد و برای اثبات پشیمانی و اتمام حجت، به روش مسالمت‌آمیز از بیعت خود توبه کند و خواستار تغییرات بنیادی در قانون اساسی برای انتقال قدرت مطلقه ی سرنوشت‌ساز به برآیندِ خردجمعی و تمام مردم شود!
ملت نمیتواند با سپردن اختیار خود به قادر مطلقه که قانونا تنها قدرت تعیین کننده سرنوشت تمام ملت است، امروز جرزنی کند و بخواهد با چاه نمایی بخشی از اپوزیسیون بصورت گیج نفهمد براندازی چگونه میتواند محقق شود وقتی بیعتش قانونی بوده اما رفتار امروزش غیرقانونی است!
به احتمال قوی، ملت ونزوئلا برای این تجمع از دولت مادورو مجوز نگرفته بود! اما ظاهرا زور سربازان گمنام خودسر و نیروهای ویژه و ارتش مادورو به مردم نرسید و یا با مردم کنار آمدند و یا خود مادورو ترتیبی داده که بخشی از نیروهای سپاه مسلح کودتا کنند!
اما خوشبختانه ما در ایران دارای میدانی میلیونی هستیم که هر هفته دارای مجوز حضور است!
ضرورتی ندارد که برای براندازی فرقه تبهکار بصورت مسالمت آمیز ملت را گیج کرد که بالاخره چگونه باید نظامی را که تا دندان مسلح است را بصورت مسالمت آمیز براندازی کند؟ آن هم در یک میدان میلیونی در میدان آزادی و بدون مجوز حضور که همچون سال 88 بهانه سرکوب وجود دارد! آزموده را آزمودن خطاست!
چرا کسی به فکرش نمیرسد که میتوان تهدید را به فرصت تبدیل کرد و بصورت مسالمت آمیز در میدان میلیونی نمازجمعه کهمجوز خضور دارد بنشیند و برنخیزد تا تغییرات بنیادی در قانون اساسی برای حضور تمام مردم برای نوشتن سرنوشت ملی!
در این شکل: چون که صد آمد...نود هم نزد ماست!
یعنی اگر قرار باشد حضور تمام مردم با درخواست تغییر قانون اساسی مشروعیت اقلیت را از سکه بیندازد و منتهی به تحولات بنیادی شود، آنگاه روش مسالمت آمیز معنادار میشود!

-0:40