فرق براندازی و استرداد اراده مردمی در ادبیات اپوزیسیون

ادبیات اپوزیسیون متناسب با اتوریته‌اش نیست!
خیلی ساده کنم موضوع را:
وقتی شما شعار براندازی میدهید! چماق را به دست ارباب میدهید که وقتی هنوز شعار از دهانتان بیرون نیامده بکوبد بر سر شاعر و دیگر هیچ...!
اما وقتی شما شعار استرداد اراده ملی براندازی شده در قانون میدهید!
چماقی در دست مدعی نمی‌ماند برای کوبیدن.
در هر دو صورت این شمائید که باید بر کرسی بنشینید!
در شکل بیان اولی امکان لت و پار شدن ملت و پریشانی و جنگ چریکی در کوچه پس کوچه‌های سرکوب و سرخوردگی و انزوا هست!
اما در شکل دومی حرکت برای اقناع و همدلی ملی منجر به استقرار اراده ملی در یک میدان میلیونی است و نشستن و برنخاستن تا نتیجه!
موضوع بر سر شکل بیان یک خواسته با دو ادبیات و دو شکل خشن و ضربتی، و نرم و مسالمت آمیز است!
شترسواری دولا دولا نمی‌شود!
برای رفتار ضربتی باید جیبت پر باشد و پزت عالی... نه اینکه جیبت خالی باشد پزت عالی.
در هر دو صورت پزعالی، دماغ پزیسیون و اوپوزیسیون را به خاک خواهد مالید!
داستان "بتمرگ (به تو مرگ)" و "بنشین" و "بفرمائید بنشنید" است!
ای وااای...از زبان الکن!
خیام ابراهیمی

Edit or delete this