تغییر قانون، نه مسئولین

تغییر قانون نه مسئولین
باید آدرس را درست نشان داد! مشکل از قانونمداران نیست! مشکل از قانون است.
با تغییر قانون: چون که صد آمد نود هم نزد ماست.
به باورم، آنان که مسئولین نظام را مقصر جلوه میدهند آدرس را نادرست نشان میدهند و موجب تثبیت نظام سلطه مبتنی بر قانون سلطه میشوند!
این عجوزه، هزاران مهره ی مار و بازی نکرده در آستین دارد که در توان محدود ملی، این ملت قانونا عقیم، در کش و قوس آن مستهلک و زمین گیر میشود!
یعنی هر روزه یک جنایت را رو میکند که نهایتا در سازوکار قانونمدارانِ قانون اساسی یا عبادت است، و یا کار نفوذیان اسرائیل و دشمن!
به باورم آدرس درست: #فرمان_مدنی_مسالمت_آمیز (نه #نافرمانی_مدنی_خشونتبار ) با حضور میلیونی در یک میدان امن دارای پتانسیلی برای همایش خواست اکثریت و خریدن اعتبار و مقبولیت اکثریتی در کنار اقلیت قانونی و مشروع است، تا این مشروعیت کاذب در نمایشی واقعی و عینی از سکه بیفتد!
بدیهی است که چنین میدانی با دو بهانه‌ی قانونی برای سرکوب، پیش تر و در سال 88 شکست خورده است! آن هم با مطالبات روبنایی که موجب تثبیت قانون اساسی میشد.
حالیا اپوزیسیون باز در بن بست کوچه پس کوچه های سرکوب و سرخوردگی و انزوا، با مطالبات روبنایی و نخود و لوبیایی و قطره چکانی، در راه تکرار همان تجربه است!
چون مطالبات روبنایی با شعار پارادوکسیکال #براندازی_مسالمت_آمیز_فرقه_تبهکارآن هم در میدان میلیونی بدون مجوز حضور، عملا باز با حضور و مطالباتی بنیادیِ بار شده بر تظاهرات صنفی ناشی از مطالبات روبنایی، گامی مشوش در همان راه رفته می‌نهد!
باید صریح بود اما با ادبیاتی واقعی و هوشمندانه، که بتواند با گرفتن بهانه ی سرکوب، عملا در میدانی واقعی، تهدید را به فرصت تبدیل کند و نظام سلطه را آچمز کند!
یکی از ارکان واقعی نظام سلطه، پرچمدارن و م ردمی هستند که در آخرین انتخابات با قانون اساسی سلطه، بیعت کرده اند اما مسئولین نظام را مسئول میدانند! پس ضروری است که مطمئن شوید که آیا این مردم و پرچمدارانشان راضی به توبه از بیعت قبلی خود هستند یا نه؟ این تنها خواست ده هزار نفر فریبخورده است!

اما این میدان امن، جایی است که بتواند دارای این ویژگیها باشد:
1- قابلیت جذب حداکثری در مکانی امن را داشته باشد که بتواند بهانه ی سرکوب را بگیرد.
2- برای ابراز مطالبات بنیادی غیرقابل کتمان، اما با ادبیاتی مسالمت آمیز و موجه باشد! (نه مطالبات روبنایی با ادبیات خشونتبار و ناموجه)
مثلا: درخواست بازپسگیری اراده ملی براندازی شده در قانون اساسی با تغییر قانون به نفع حضور تمام ملت در مکانیزم نوشتن سرنوشت با انتقال قدرت تک نفره به تمام مردم.
(همان سیاستهای کلان اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و نظامی که بموجب بند یک اصل 110 در دست یک نفر محصور است!) مثل: ما خواستار صلح ملت با ملت و جهانیم و جنگ و تنش و حذف نمیخواهیم. و یا اولویت حق آب و خاک مشترک طبیعی و اولیه، بر هر گونه حق ثانویه از قبیل ایدئولوژی و قومیت و نژاد و ... برای تمام شریکان برابر آب و خاک که بدون حق اولی، حقوق دومی مقدور نیست!
عدم تقسیم ملت واحد و جهان به خودی (مؤمن و دوست) و غیرخودی (کافر و دشمن).
با درخواست حضور تمام ملت برای نوشتن سرنوشت ملی و عمومی... آنگاه: چون که صد آمد نود هم نزد ماست!
چنین میدان امن میلیونی که دارای مجوز حضور باشد، تنها یکجاست: حواشی و متن نماز جمعه و یا راهپیمایی های حکومتی که از تمام مردم برای حضور در آن دعوت میشود و ملت میتواند به جای شعارهای فرمایشی درخواست خود را فریاد بزند!
چنین میدانی میتواند اکثریت را در کنار اقلیت نمایش دهد و شائبه ی بیعت اکثریتی در انتخابات را از سکه بیندازد! شائبه ای که با امید به قانون اساسی و مشارکت در صندوق رای اربابی، به یکی اختیارات مطلقه میدهد که برای یک ملت سرنوشت بنویسد! و با چنین سرنوشتی منتخبین جز مجریان و تدراکاتچیان سرنوشت سلطان صاحبکران توان و اختیاری ندارند!
بنابراین تبدیل تهدید به فرصت یعنی: تشکیل یک #ستاد_مشترک_اپوزیسیون که اولا انقلابی در ادبیات خود داشته باشد تا بر اساس #زبان_مشترک_حقوقی در دوران#پیشاآزادی از ادبیات پارادوکسیکال و #زبان_ایدئولوژیک_پساآزادی استفاده نکند!
به جای شعار براندازی با جیب خالی و بدون #نقشه_راه، که همان انقلاب بدون تهمیدات بهمن 57 است و نه در پشتوانه توافق گوادلوپ را دارد و نه کمک مالی اوناسیس به خمینی را و نه عزم کارتر و حضور ژنرال هایزر و خیانت قره باغی و فردوست و حضور چریکهای فلسطینی برای فتح پادگانها و ستادی برای تصرف رادیو تلویزیون و...عملا بدون بهانه دادن به دست سرکوبگری که میداند جیب مردم خالی است و پزشان عالی، نظام سلطه را مقابل چشم تاریخ و جهان آچمز کند! آدرس درست یعنی بدون شعار #براندازی در یک میدان امن به استقرار اراده ملی نزدیک شدن و وصال آن با #تکرارمعنادار و حضور و تحصن و نشستن در #میدان_میلیونی_امن و برنخاستن تا حصول نتیجه.
خیام ابراهیمی
17 دی 1397