آب‌نبات‌چوبی
========
این روزها
"شـــعــر" از ماجرایِ "داستان" می‌ترسد!
-مثلِ خواب از بیداری-
و من
وا مانده‌ام...
شعرهایمان را کِی بازی کنیم؟
بازی‌هایمان را کِی داستان...؟
...
زیــــرچشمی، نگاهم کن!
چشمانت را نبند!
اگر در آینه آب‌نبات‌چوبی ندیدی، نترس!
اگر هیـــــــــچ دیدی، بترس!
...
وقتی ماه کامل است
میانِ واژه‌هایِ سوخته‌یِ "داستان"
پـیـدایـَت نیــســـت!
انگار ترسیـــده باشی، اما:
دلاورِ بی باختِ قمارِ "شـــعر" باشی.
...
شاید برای سفر از آسمانِ هفتمِ شعر به کوچه‌پس‌کوچه‌هایِ داستان
جیب‌هایت خالی باشد!
می‌دانم، اتاقِ امنِ مسافرخانه نیستی
یـا فـــال‌فروشی که فــــال‌هایش را حراج کرده باشد
یـا وانِ حمامی برایِ تنی خسته
می‌دانم
نذر نکرده‌ای لبخندی
نگاهی
برایِ رهگذری بی‌ســــو
یـا حتی هزینه‌یِ تکانِ دستی برای کفِ دستی بی‌مـــو
تــــــو انگار
در شهرِبازیِ واژه‌هایِ قناری
در هوایِ قلقلکِ "بهــــــــاری"!
تـو حتی مثلِ زالوها
خــــونی نمی‌مکی از هراسِ جنبیدنِ خرطومِ دَم!
گویی، شهوتِ نشاطِ بُخـُــــــــــوُری
- میانِ نَفَس‌هایِ ناگزیرِ نشئگی -
شامّـِه‌یِ چشمِ گوشی، پـــــیِ جــــا
پـِــیِ بـاراَندازِ خُرناسه‌ها و ناله‌هایِ بی‌ما
تا اتـــاقی دِنـــج در دامنه‌هایِ بی گُــذَر
تا فــــالی به شرطِ مستی
تا وانِ حمامی گـــــرم
تا نگاهی نـَـــــرم در محو
تا لبخندِ بی زوالِ یک خورشـیـدِ تصادفی.
...
"تـــــــو"
نَفــــسِ لَـمسِ حَـــذَر
خلسه‌یِ رقـصِ بــی‌ثَمَـــر!
لَه لَهِ هبــــــوطِ "حَـظّی" در نَــــفَــس
در هوایِ آلوده‌یِ بی خطر.
تو شاید همان مـنِ هیــــچ!
که گـــــاه پناه می‌بَــرَد به پشتِ آینه
به خواب!
کنارِ چـــــــند هـیـــچِ دیگر
که پــــــوُچَت درآوَرَد زِ هـــــــــوشِ مـــــــوش!
لـــوُچَـت کُـنَـد
بر بـنـــدبازیِ پرتگــــــاهِ میان دو آتش‌فشان...
تــا لرزش و
فـــرود در آغـــــوشِ ســــبزِ تـهِ درّه!
یا سقوط بر یک آب‌نبات‌چوبی، لمیده بر صخره.
...
زیر‌چشمی
همواره نه! اما "گـــــاه" بتاب!
بر واژه‌هایِ سبزِ داسـتانی
که همواره "شــــعـری" هزار پاره نیست
در هیاهوئی برای هیـــــــچ.
---------------------------------
خیام ابراهیمی
29 آبان 1393
========
این روزها
"شـــعــر" از ماجرایِ "داستان" می‌ترسد!
-مثلِ خواب از بیداری-
و من
وا مانده‌ام...
شعرهایمان را کِی بازی کنیم؟
بازی‌هایمان را کِی داستان...؟
...
زیــــرچشمی، نگاهم کن!
چشمانت را نبند!
اگر در آینه آب‌نبات‌چوبی ندیدی، نترس!
اگر هیـــــــــچ دیدی، بترس!
...
وقتی ماه کامل است
میانِ واژه‌هایِ سوخته‌یِ "داستان"
پـیـدایـَت نیــســـت!
انگار ترسیـــده باشی، اما:
دلاورِ بی باختِ قمارِ "شـــعر" باشی.
...
شاید برای سفر از آسمانِ هفتمِ شعر به کوچه‌پس‌کوچه‌هایِ داستان
جیب‌هایت خالی باشد!
می‌دانم، اتاقِ امنِ مسافرخانه نیستی
یـا فـــال‌فروشی که فــــال‌هایش را حراج کرده باشد
یـا وانِ حمامی برایِ تنی خسته
می‌دانم
نذر نکرده‌ای لبخندی
نگاهی
برایِ رهگذری بی‌ســــو
یـا حتی هزینه‌یِ تکانِ دستی برای کفِ دستی بی‌مـــو
تــــــو انگار
در شهرِبازیِ واژه‌هایِ قناری
در هوایِ قلقلکِ "بهــــــــاری"!
تـو حتی مثلِ زالوها
خــــونی نمی‌مکی از هراسِ جنبیدنِ خرطومِ دَم!
گویی، شهوتِ نشاطِ بُخـُــــــــــوُری
- میانِ نَفَس‌هایِ ناگزیرِ نشئگی -
شامّـِه‌یِ چشمِ گوشی، پـــــیِ جــــا
پـِــیِ بـاراَندازِ خُرناسه‌ها و ناله‌هایِ بی‌ما
تا اتـــاقی دِنـــج در دامنه‌هایِ بی گُــذَر
تا فــــالی به شرطِ مستی
تا وانِ حمامی گـــــرم
تا نگاهی نـَـــــرم در محو
تا لبخندِ بی زوالِ یک خورشـیـدِ تصادفی.
...
"تـــــــو"
نَفــــسِ لَـمسِ حَـــذَر
خلسه‌یِ رقـصِ بــی‌ثَمَـــر!
لَه لَهِ هبــــــوطِ "حَـظّی" در نَــــفَــس
در هوایِ آلوده‌یِ بی خطر.
تو شاید همان مـنِ هیــــچ!
که گـــــاه پناه می‌بَــرَد به پشتِ آینه
به خواب!
کنارِ چـــــــند هـیـــچِ دیگر
که پــــــوُچَت درآوَرَد زِ هـــــــــوشِ مـــــــوش!
لـــوُچَـت کُـنَـد
بر بـنـــدبازیِ پرتگــــــاهِ میان دو آتش‌فشان...
تــا لرزش و
فـــرود در آغـــــوشِ ســــبزِ تـهِ درّه!
یا سقوط بر یک آب‌نبات‌چوبی، لمیده بر صخره.
...
زیر‌چشمی
همواره نه! اما "گـــــاه" بتاب!
بر واژه‌هایِ سبزِ داسـتانی
که همواره "شــــعـری" هزار پاره نیست
در هیاهوئی برای هیـــــــچ.
---------------------------------
خیام ابراهیمی
29 آبان 1393
No comments:
Post a Comment