در استقبالِ پائیزی دِگر...
و برایِ قهرمانیِ #شاهرخ‌زمانی*
که وِرا نرمشِ "خدایِ رحیمی" نبود و پـریــــــد... تا تو بمانی!
==================================
هــــــــــــــای، ای بت‌پرستانِ پــــاک
اِی شاعرانِ بی‌چشم و... بی‌خـــــــــــاک
موریانه در عصایِ سلیمانتان افتاده مگر؟!
که اینگونه مجذوبِ پوکیِ توأمانید؟
هـــــــــــای، ای امیدخوارنِ شطرنجِ ترس
ای سیبل‌هایِ بی‌اعتمادی زِ سایه‌هایِ چَرس
از عیدِ قربانِ نگاهتان
تا عاشورایِ چشمانتان
عصایِ موسا معجزه‌ای ندارد برای بره‌هایِ خیالتان
جُـز تکاندنِ "برگهایی سبز"
که کَم‌کَم
دل می‌بُـرَند از رؤیایِ آبیِ آسمان و درخت
تا رسوبی به رنگِ سفالینه بمانَد "مُردِه زرد"
بر صورتِ سُـــــرخ از سیلیِ آینه‌هایِ بی‌مَرد.
ای سبزهایِ منهایِ آبی،
ای سایه‌یِ کابوسهاتان بر زردهاتان، قهوه‌ای!
باز هم تُفی از سقفتان چکید
تا پشتِ سنگرِ قبله‌هاتان...
تـــا مگر نَم نَم ببارد
از چشمِ آسمانِ قبیله‌هاتان، بــــاز "شــــعر"
_ بر خیالِ سایه‌یِ برگهایِ دیروزی ...
بر خاکِ تکراریِ خاوران‌هایِ بی باختران‌ِتان! _
...
آخـــــرِ تابستان است و
آب رَمَق ندارد به آوندهایِ تقدیر
و جان می‌کَنَند از شاخه‌هایِ خُشک
امیدهایِ پائیزی
هــــــــان اِی شاعرانِ کُتَل‌به‌دست
از کـــــورترین بندِ این دارِ بی بـــار و بَــر
تدبیرِ خونی چکید امشب بر اُمیدِ فلسطینِ ناموستان
از جـــامِ زهــرِ آن سربه‌تو معمار
بَر جـــامِ میِ این سربلند آوار
تـا قافیه‌هایِ زربارِ بُلبلانِ عقیمِ گل اندر چمنِ
تدبیرِ اَمنِ "زنده‌به‌گوری مُجاز است در مَجــاز"...
ای همه نانِــتان در روغنِ شعر بـــــاد!
مژده هِــــــی هــــــــای!...هِـــی هـــــای!
"قهرمانی از درخت افتاد!"
نوحه سردهید!
ای همه آه‌ِتان در خـــــون!
آن "سلیمان" که همواره ایستاده
بَر حریمِ شخصیِ خواب‌هایِ آخرتان
دیـــــــری است، تکیه بر عصـــــا، مـُــرده
در مـــــوُمِ شِـعرِ همیشه اَبترِتان!
....................................................
خیام ابراهیمی
22 شهریور 1394
........................
*
"شاهرخ زمانی" کارگر نقاشِ تبریزی، بعد از سه سال ممنوعیت از دیدار خانواده، در زندان زنده به سکته در افتاد و از قفس آزاد شد و پرید... (مقایسه کنید با بزرگترین اختلاسکارانِ سیاهکارِ تاریخ ایران، که با سیاه‌بازی بیش از دو هفته در زندان نماندند، تا قصه‌پردازانِ قائله "برملاشدنِ دروغِ عوامفریبانه و پوچِ امانتدار را که"مردم کارفرما‌یند و حکومت کارگزار" بیش از پیش کِش ندهند!)
و برایِ قهرمانیِ #شاهرخ‌زمانی*
که وِرا نرمشِ "خدایِ رحیمی" نبود و پـریــــــد... تا تو بمانی!
==================================
هــــــــــــــای، ای بت‌پرستانِ پــــاک
اِی شاعرانِ بی‌چشم و... بی‌خـــــــــــاک
موریانه در عصایِ سلیمانتان افتاده مگر؟!
که اینگونه مجذوبِ پوکیِ توأمانید؟
هـــــــــــای، ای امیدخوارنِ شطرنجِ ترس
ای سیبل‌هایِ بی‌اعتمادی زِ سایه‌هایِ چَرس
از عیدِ قربانِ نگاهتان
تا عاشورایِ چشمانتان
عصایِ موسا معجزه‌ای ندارد برای بره‌هایِ خیالتان
جُـز تکاندنِ "برگهایی سبز"
که کَم‌کَم
دل می‌بُـرَند از رؤیایِ آبیِ آسمان و درخت
تا رسوبی به رنگِ سفالینه بمانَد "مُردِه زرد"
بر صورتِ سُـــــرخ از سیلیِ آینه‌هایِ بی‌مَرد.
ای سبزهایِ منهایِ آبی،
ای سایه‌یِ کابوسهاتان بر زردهاتان، قهوه‌ای!
باز هم تُفی از سقفتان چکید
تا پشتِ سنگرِ قبله‌هاتان...
تـــا مگر نَم نَم ببارد
از چشمِ آسمانِ قبیله‌هاتان، بــــاز "شــــعر"
_ بر خیالِ سایه‌یِ برگهایِ دیروزی ...
بر خاکِ تکراریِ خاوران‌هایِ بی باختران‌ِتان! _
...
آخـــــرِ تابستان است و
آب رَمَق ندارد به آوندهایِ تقدیر
و جان می‌کَنَند از شاخه‌هایِ خُشک
امیدهایِ پائیزی
هــــــــان اِی شاعرانِ کُتَل‌به‌دست
از کـــــورترین بندِ این دارِ بی بـــار و بَــر
تدبیرِ خونی چکید امشب بر اُمیدِ فلسطینِ ناموستان
از جـــامِ زهــرِ آن سربه‌تو معمار
بَر جـــامِ میِ این سربلند آوار
تـا قافیه‌هایِ زربارِ بُلبلانِ عقیمِ گل اندر چمنِ
تدبیرِ اَمنِ "زنده‌به‌گوری مُجاز است در مَجــاز"...
ای همه نانِــتان در روغنِ شعر بـــــاد!
مژده هِــــــی هــــــــای!...هِـــی هـــــای!
"قهرمانی از درخت افتاد!"
نوحه سردهید!
ای همه آه‌ِتان در خـــــون!
آن "سلیمان" که همواره ایستاده
بَر حریمِ شخصیِ خواب‌هایِ آخرتان
دیـــــــری است، تکیه بر عصـــــا، مـُــرده
در مـــــوُمِ شِـعرِ همیشه اَبترِتان!
....................................................
خیام ابراهیمی
22 شهریور 1394
........................
*
"شاهرخ زمانی" کارگر نقاشِ تبریزی، بعد از سه سال ممنوعیت از دیدار خانواده، در زندان زنده به سکته در افتاد و از قفس آزاد شد و پرید... (مقایسه کنید با بزرگترین اختلاسکارانِ سیاهکارِ تاریخ ایران، که با سیاه‌بازی بیش از دو هفته در زندان نماندند، تا قصه‌پردازانِ قائله "برملاشدنِ دروغِ عوامفریبانه و پوچِ امانتدار را که"مردم کارفرما‌یند و حکومت کارگزار" بیش از پیش کِش ندهند!)
No comments:
Post a Comment