*اخبارِ حادثه‌یِ عشق

*اخبارِ حادثه‌یِ عشق
------------------------
در منظرِ من
تهران، هزار چاهِ خشک بـــود
برایِ سلوکِ سالهایِ ابری‌اَم

تا اوجِ هـــــزار برجِ‌ِ شیشه‌ایِ رعنا
که بلندترین پروازش
سقـــوطِ آزاد بود
تا کفِ آسفالتِ خیابانِ هدایت
به موازاتِ خیابانِ انقلاب
در جنگِ خونینِ آیاتِ زمینی
که تو
در انتهایِ یک شبِ سردِ زمستانی
-که آسمانش گلوله بارانِ زمین بود-
به فردایِ روزی که، از آنِ "عشاقِ پنهان" بود
باریده بودی از آسمانِ معنا
قطراتِ شعرِ جانت را
از برکتِ تعمیدِ خدایِ والنتیوس؛
تا سبز کنی خاکریزهایِ رستگاریِ عقیمم را
در جبهه‌‌هایِ جنگِ کلودیوس
که رمیده بودم از امنیتِ کوره‌هایِ آدم‌سوزش
همچون سربازان رومی
در آن عصرِ بارانی
که تو می باریدی همچنان و من خیس
می رهیدم از پیله‌هایِ "من مرده"
تا طبقه‌ی پنجاه و دوم برج مینا
نرسیده به ایستگاهِ اوجِ معنا
که ناگهان زنگ آیفون به‌صدا در آمد و
من
تصویرِ تو را دیدم در مانیتور
و کلید را فشردم
تا باز ‌کند دربِ برج را و
قفل کنم دربِ خانه را
و انگشت بر دکمه‌ی آسانسور
از پله‌ها روانه شوم به فرار
تا وقت بخرم به حیف نشدنت تا قهقهرا و
قه قه ات را بشنونم
در طبقه ی سی‌ودوم
بیست طبقه هن و هن به پائین
سی و دو طبقه خرامان به بالا
منصفانه نیست حضرت والا!
"من" شکسته و "او" رعنا
تا وصل شدیم کــــور کــــور
اتاق آسانسور بــــــــورِ بــــــور
و خدا که خنده کنان
هدیه داد بـــــال‌هایِ عشق را
به نفس‌هایِ محتضری
تا پرواز
به طبقه ی پنجاه و دوم.
که هم سَر و، هم سِرّ و، هم دلم شوی!
تا با تمامِ ذرات هستی‌ام
بگردم دورَت
به طواف کعبه‌یِ عشق!
به شکرانه‌‌ات
ای خداوندِ مهر
تا اوج.
پس مبارک باد نامت
به روزِ عشاقِ پنهانِ شهر
همسرم!
وَلِنتاینِ والنتیوس
مبارک باد!
بر تو و من و ما
بر همه...
و بر حضرتِ عشق.
..............................................
خیام
25 بهمن 92
*این دل نوشته را به همسر عزیزم تقدیم می کنم، که هدیه‌ای است آسمانی، برایِ آدم شدن، در فرصتِ مانده.
** در مورد اینکه چرا من بزرگداشت "روز والنتاین" را که سوغاتی غربی است، دست آویز نوشته ی خود کرده ام در قسمت پایانی پیامهای همین پست توضیجی مختصر خواهم داد که از دوستان محترم و علاقمندان گرامی دعوت میکنم پیش از هر قضاوتی آن را مطالعه نمایند. با تشکر: خیام.
....................................
عکس از: خیام
دریاچه ی نمکِِ ارومیه/ شهریور 92