ناخواندنی‌ها

ناخواندنی‌ها
-------------
بخوان:
" به نامِ من "
که تو را پَـروَرد به فــــــــــروشِ "من"
بخوان!
نخوانده کتاب‌هایِ بی بال و پر را
که زیرِ چکمه‌هایِ هزار گمان
پاتابه‌هایِ یقین به شک ندارند و
بــال بــال می‌زنند زِ کتمان!
بخوان!
خُرده شعرِ خریداران را
ای ناخوانده من در خویش!
چگونه بخوانَـمَـت اِی قـفـل‌هایِ هر کاخ؟
چگونه نمی‌خوانی‌اَم: "کلـیـدِ هر کــوخ"؟!
که قلعه در قلعه شادخوارید زِ بُرجِ "من"
همچو "یک‌بال و یک‌پـای شکسته‌گان"
که نه آینه‌اند، نه مار و عصا
نه ساحرانِ مسحورِ موسا
و نه هُـد هُـدِ مامورِ سـلیـمـان.
با هـــزار آسمان و یک جزیره‌یِ بی‌آب
کدام جرعه‌اید به نگاهِ عطشی ناب؟
در امواجِ هـزار تاویلِ ابر و سراب
با چنته‌یِ دو بهارِ یک عقاب
و مرغِ چهل زمستانِ "یخ در پیــــچ"
و سوته قناریِ صد تابستانِ لــــوت
و پرســتــویِ یک پائیــــز و...
دیگر هیــــچ!
جمع مستانِ فتوا کجا و شراب هزار ساله؟
در شبستانِ هزار کتابِ ناخوانده
شعردوشـان به جامِ زهرِ هم
شیر ‌فروشان به دامِ شهرِ هم
کتابِ گـُـنگِ "یخ در بهشت" به کامِ دهرِ هم
نمی‌خورَد خِرَدِ گوشِ هیــــــــچ تشنه‌گُمی
به ترافیکِ "تن" و "آهن" و "اَهرِمن"
به بن‌بستِ "من" و "من" و ...
تنها "من".
...
پیش از آن که من
بِــدَرّاند "من"
به "یک مصرعی" من شو
ای بلندایِ کوتاه‌دامنِ "من"!

.......................................
خیام ابراهیمی
12 اریبهشت 93