در مدح و رثایِ غزالِ سبزِ غَزَل، سیمین بهبهانی

در مدح و رثایِ غزالِ سبزِ غَزَل، سیمین بهبهانی. *
**********************************
غَزَل به‌میدانِ حادثه
---------------------
"سه‌تارِ شکسته"‌اَت، "چلچراغِ" شب‌ِ تـارَم**
نثارِ "جایِ پای"‌اَت، لاله‌زارِ چـــشمِ زارم
که میهنی اسیرم و "رستخیزِ"اَم، زِ شعرِ تو بـود
"دریچه‌یِ آزادی‌اَت" غــزل از حصرِ مـــن ســـرود
***
غریبانه پَـر زدی زِ کـویـر و، قَـــــــحط همچنان باقی است؛
ز تــو، که خارِ چشمِ خَصــــم شدی، در دلـــم باغی است!
زبانِ سرخِ سبزه‌ها بودی، زِ زَخــمِ "خــــس/خــاشــــاک"
میانِ لالــه‌ها که لال مُـردنــــد، یـَـلانِ شــــعرِ پـــاک
تو رفتی و آزاد شدی،... زِ خاکِ کُهنه حِصـــــار
غـــزل دوباره یتیم شد و،... خوابیـــــد در مَــزار
شعورِ شعرِ مُجَسّـَـم، تو بودی ای بانو!
غــزل به‌میدانِ حادثه، تو راست آبـــرو...
.................

*سیمین بهبهانی‌، بانوی شعر معاصر و نیمای غزلِ پارسی، که نان به نرخِ روز و زور و زر نخورد و با اشعارِ نغزش همواره صدایِ مردم بود و همراهِ مطالباتِ آزادیخواهانه‌یِ مردم ، زاده‌یِ 1306- تهران، در بامداد 28 مرداد 1393 در تهران به جاودانگی پَرکشید! از میان آثار او می‌توان به «سه‌تار شکسته»، «جای پا»، «چلچراغ»، «رستاخیز» و «یک دریچه آزادی» اشاره کرد.
به‌همین مناسبت، نوشته‌یِ شکسته-بسته‌یِ کم و بیش منظومی را (که ربطی به اوزانِ عروضی ندارد)، به دوستدارانش، و محضرِ همواره سبزش، تقدیم می‌کنم.
همواره یاد و نگاهِ مهربارِ مادرانه‌اش در چشم و دلِ مامِ میهن زنده باد!
** از عناوینِ پنج مجموعه شعرِ بانوی غزلِ نو، در این نوشته یاد شده است.
--------------------------------------------------------------------------------
خیام ابراهیمی
28 مرداد 1393