خود بزرگ بینی

وقتی تصویر خود را بزرگتر از آینه ات می بینی، دیگر از هیچ دری رد نمی شوی... نه از درب خانه ی خود و نه دیگری... تو دیگر نه بیرون می روی، نه وارد می شوی.
اگر خالقی باشی در دنیای مجاز, همچون شاعری در فیس بوک, هیچگاه شعور کسی را در خانه اش لایک نمی کنی تا در آینه ات جای نگیری. به همین دلیل تو هیچوقت حتی خدای شعر خود نمیشوی و در حد مخلوق شعور خود در آینه ی کوچکت در جا میزنی. پس هیچگاه جز به اندازه ی هوس های کوچک، عاشق نخواهی شد و داشتن را جز از راه تصرف درک نخواهی کرد. و این کلاهی است بر سز شعرهایت.