رمز پیروزی و استراتژی نجات

رمز پیروزی و استراتژی نجات
ما نمی‌دانیم نقش قدرت پشت صحنه بر کلونی‌ها و تراستهای اقتصادی جهانی که استراتژیستهای بانکداران آن در انگلیس هستند، چیست؟ و رفتار دموکراتیک شهروندان جهان اول و پناهندگان به ایشان، وابسته به کدام هدایتهای ناشی از منابع و منافع میدانی برای امنیت است؟
به کارگیری استراتژی نجات!
الف) در الگوی تحمیلی قدرت سلطه ی تمامیتخواهان دارای تکنولوژی، استعمار نوین در چرخشی تاکتیکی، بنای سلطه از خون دیگر سرزمینهای دارای منابع طبیعی و جهان سوم را از حمله و تصرف با کشتیهای توپدار، به میدان دادن به ایدئولوژی دوقطبی جدال و جنگ بین خودی و غیرخودی (مؤمن و کافر) تغییر داد! این تاکتیک با جهش تکنولوژی غرب، با شکست حکومت ایدئولوژیک سلاطین عثمانی در جهان اسلام آغاز و با تشکیل حکومت ایدئولوژیک اتحادجماهیر شوروی در جهان مسیحیت، جلوه کرد! و با کاشتن حکومت دو منظوره‌ی اسرائیل در خاورمیانه ادامه یافت... تا با ابزار یهودیان دموکرات و با پیچ رگلاژ چنین قدرت تنش آفرینی در منطقه، "نفت" را به عنوان ماده اولیه‌ی چرخش چرخدنده های کارخانه های تولید صنعتی به عنوان قدرت برتر، تصاحب کند!
اما واقعیتی به نام سردمداران دین (مفتی‌ها و ملاها و آخوندها) در منطقه، در لایه‌های توزیعِ قدرت بومی در جوامع اسلامی وجود داشت! اگر آتاتورک در ترکیه توانست پس از حکومت عثمانی در راستای نرمالیسیون شرایط منطقه با تحکم میدان یابد و به سمت و سوی درآمد ناشی از توسعه‌ی توریسم و بسطِ تکنولوژی گام بردارد! اما عنصر نفت در عربستان توانست تنها موجب قدرت گرفتن پیروان وهابیت شود! و قدرت گرفتن عنصر مذهبی در عربستان به معنای آتشبیاری برای آتش به اختیاران بود!
بازی شطرنج صاحبان قدرتِ تکنولوژیک با جهان، بر تشدید دوقطبی کردن خاورمیانه برای تامین سوخت دهکده جهانی با بهره گیری از دو تیغ قیچی اسرائیل و عربستان بود!
اما شاه این معادله را بر هم زد! و بر طبل استقلال از بازی بازیگران شطرنج جهانی کوفت!
پس حرکت بعدی، مبتنی بر خرد کردن قدرتهای متمرکز در منطقه بود!
درگیر شدن اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان، و طالبانی کردن آنجا و خرد شدن شوروی... و میدان باز کردن برای نیروهای دوقطبی مؤمن و کافر با انقلاب اسلامی در ایران...
.
ب) موتور تنش و جنگ سرد و گرم.
وقار قدرت مطلقه در حکومت دینی، برای حفظ نظام خود، در جدال مؤمنین با کفار و آنکه دشمن می پندارد بر دو اصل بنیادی استوار است! نه شعار...
1- تقیه (دروغ مصلحت آمیز) قسم جلاله به قرآن با نیت فریب مردم غیرخودی و دشمن.
2- شکستن وفای به عهد در جنگ با کفار؛ (با سمبول جنگ حدیبیه، در صدر اسلام) یعنی پیمان دوستی بستن 10 ساله در مدینه برای عدم راهزنی و حفظ امنیت تردد تجار مکه و ... شکستن آن عهد و میثاق پس از دو سال.
این رازِ بنیادیِ مدعیانِ قدرت در "سیاستِ ما عین دیانت ماست" است!
...
ج: موقعیت امروز
روحانی گفت: اگر امریکا توبه کند ما توبه اش را می پذیریم!
پاسخ: هر وقت موسوی و خاتمی و تو و اربابتان از قانون اساسی سلطه ی سلطان صاحبکران با قدرت مطلقه ی ایدئولوژیک بر سرنوشت 80 میلیون رعیت ایرانی قانون عقیم توبه کردید، مطمئن باش که ارباب عالم و قادر مطلقه امریکا و ترامپ هم از استیلای قدرت تکنولوژیک خود بر جهان و رعایای دهکده‌ی جهانی توبه خواهد کرد!
.
د) نتیجه:
باید جهان را از موتور بنیادی تنش، یعنی دوقطبی نفرت آفرین، خودی و غیرخودی و مؤمن و کافر رها کرد!
در مقابل نفرت که در جدالی نابرابر منتهی به اتلاف توان ملی و منابع طبیعی و انسانی خامورمیانه میشود، باید بر تصاحب نرم با عشق و مهرورزی افزود! و این مقدور نیست جز اینکه بر عنصری مشترک بین شهروندان تمام کشورهای منطقه تمرکز کرد! و آن نیست مگر بسط حق طلبی برای احقاقِ حق برابر حق آب و خاک در میهن. و این یعنی استحاله از ایدئولوژی دوقطبی و وحدت چکشی به وحدت خودجوش بر اساس حفظ منافع مشترک آب و خاک تمام شهروندان. این یعنی اولویت حق طبیعی و اولیه و مشترک آب و خاک بر هر حق حصولی و ثانویه از قبیل ایدئولوژی.... که بدون پاسداشت حق اولی، حق دومی مقدور نیست!
به باورم این درست ترین، حرکت در شطرنج جهانی، علیه آتش به اختیاران سلطاین بومی و جهانی است!
اگر آتشبیاران و دلالان و لابی ها و ویژه خواران سنتی در درون و برون حکومتهای منطقه بگذارند!
آیا به این حرکت بالنده و زاینده که منتهی به وفاق ملی خواهد شد، موفق خواهیم شد؟
این پرسشی است که باید از اصلاح طلبان و ویژه خواران قدرتی که دارای کاریزمای مردمی هستند، پرسید!
توپ در میدان ایشان است!
پس باید در زمان پیشاآزادی، اپوزیسیون ضمن اتحاد حولِ این عنصر وحدتبخش از ایدئولوژی تنش آفرین دوری جسته و با تکیه بر ادبیات ناشی از منافع حداقلی مشترک، بر نشان دادن این "توپ" متمرکز شود! تا با مهرورزی و باآغوش باز، میدان قدرت را به نفع حضور تمام ملت با اکثریتی گرد اقلیت، فتح کند! وگرنه وقتی اهرم قدرت در دست ما نیست، تا وقتی که مردم را آلوده و جاهل و گرفتار میان ایدئولوژیهای وابسته به قدرت میدانیم، همواره در بازی شطرنج اربابان جهان ول معطلیم.
که: هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد.خیام ابراهیمی