امنیت میلی سلسله‌ی بربران نخودی

امنیت میلی سلسله‌ی بربران نخودی
به موازات صفِ کوچک آری به تاریکی، در سال نو با حال نو، صفی از اکثریت آری به نور در تاریکی بسازیم و #امید را با #هم_افزایی و #همزیستی_مسالمت_آمیز سبز کنیم.
برای تاثیرگذاری در جامعه‌ای که قانونا قدرت سرنوشت بصورت مطلقه در دست یک شخص است، و سایر شهروندان تنها جاده صاف کن او هستند دو راه پیش روی شهروندان وجود دارد!
الف) بیعت با نظام سلطه وهمراهی با سناریوهای انحصارگرای او (از جمله انتخابات)
ب) تحریمِ بازی‌های شبهه مدنیِ نظام سلطه (در 2 شکلِ گریز از میدان، و حضور در میدان)
برای ایرانیانی که 40 سال است به دلیل تاخت‌وتاز اتوریته‌ی قانونی از متنِ هژمونی جامعه حذف شده‌اند، و به دلیل تحریم از سوی قانون اساسی (و متعاقبا قانونمداران) عملا در موضع تحریم قدرت زورگیران جامعه، قرار گرفته‌اند، به 2 شکل می‌توانند نقش شهروندی خویش را در قالبِ تحریم، در سازوکار سرنوشت خویش در جامعه اعمال کنند.
تحریم تاریکی برای پرهیز از آلودگی در دامچاله‌های نظام سلطه، دو شکل دارد:
1) تحریم #سلبی_حذفی (خانه نشینی و یا حضور در فضای مجازی با فحش و خشونت شعار جنگ و براندازی، مثل گریز از صف انتخابات و پیمانکاران نظام سلطه، و واگذاری کلِ میدان به دیکتاتوری که آمارسازی همواره در دست اوست.
2) تحریم #ایجابی_جذبی (حضور میدانی به موازات صفِ بیعتکنندگان با نظام، برای نمایش و ثبت اعتبار و قدرت اکثریتی و خواست خود در مقابل چشم جامعه با ادبیات مسالمت‌آمیز و فراگیر برای ذوب کردن اقلیت مشروع در اکثرت محروم.
.
زندگی با تحریم تاریکی و البته هجوم نور در میدان تاریک ممکن است، نه قهر و تحریم خود با پنهان شدن در سایه روشنِ سوراخ موش و دخمه‌ها در جنگی تحمیلی و قانونی و نابرابر. باید به این گورخوابی زنجیره‌ای بر اساس رعب و جنایت قانونی پایان داد!
چگونه زلزله‌ی امنیت سیلی و میلی را باید به امنیت پایدار ملی-میهنی تبدیل کرد؟
چگونه می‌توان تهدید را به فرصت تبدیل کرد؟
چگونه باید گام به گام، پتانسیل مشترک مردمی را بصورت مسالمت آمیز در آب و خاک و هوای مشترک با نوری بی دریغ و فراگیر و زاینده، سبز کرد و با تغییر قانون از شوراهای محلی و بومی تا ملی-میهنی به میوه نشاند؟
بترس از خشم و کین و نفرتِ پنهان این پیرمرد بیمار و نخودی در نظام سلطه و در میدان قانونی جنگ با ملت غیرخودی.
آلوده به اصول بنیادیِ و قانونِ این ادبیاتِ ویرانگر نشو، هموطن!
باید تهدید ادبیات جنگی را به فرصت ادبیات صلح تبدیل کرد.
اما چگونه؟
کار روشنفکر همین فرصت سبزینگی با ادبیات صلح است، نه بازی کردن در میدان جنگِ آن‌که خود را قانونا دشمن تو القاء می‌کند! با تن فروشی به ویژه خواران چنین قانونی رستگاری، ناممکن است. پس به یاری نور برخیزیم.
#نقشه‌_راه در همین صفحه موجود است. گام اول: انقلاب در ادبیات اپوزیسیون است برای فتح #گام_دوم با هجوم نور و مهرورزی با زبان مشترک حقوقی. که هیچ تاریکی با تاریکی محو نخواهد شد! تاریکی تنها با هجوم نور محو خواهد شد!
#فراخوان_اکثریت_متحد ، به یک میدان امن و دارای مجوز، گرد اقلیت ایدئولوژیک بر اساس حق طبیعی و مشترک آب و خاک اولیه (نه حق ویژه‌خواری ایدئولوژیک و ثانویه)... راهی نیست جز اینکه، اعتبار خود را گرد مشروعیت زور قانونی اثبات کرد و برنخاست تا نتیجه! نه با زبان و ادبیات سلبی-حذفی...بلکه با زبان و ادبیات ایجابی-جذبی. انقلاب در گام اول، برای فتح #گام_دوم این است!
https://www.youtube.com/watch?v=p7wTDIcWqzM
خیام ابراهیمی
10 فروردین 1397